طرف های ذی نفع هشدار می دهند که كودكانی كه در اردوگاه الهول سوریه زندگی می کنند، همانند «بمب های ساعتی» هستند که در خطر افراطی شدن قرار دارند، چون زیر سایه عقاید افراطی و در شرایط وخیم تربیت می شوند.

آنها می گویند که بسیاری از زنانی که عضو داعش بودند در این اردوگاه زندگی می کنند و همچنان ایدئولوژی افراطی این گروه را در ذهن فرزندان خود و دیگران تزریق می کنند.

استفان دوژاریک سخنگوی سازمان ملل در یک جلسه توجیهی در ۲۵ مهر گفت: «در حدود ۳۴ هزار کودک زیر ۱۲ سال در الهول وجود دارد - بیش از ۱۲۰ نفر آنها بدون همراه یا جدا از خانواده خود هستند و در یک مرکز مراقبت موقت در این اردوگاه زندگی می کنند.»

وی گفت که شرایط در الهول «از هر نظر دشوار است»، وی افزود که طی ماه گذشته، «به دنبال افزایش موارد خشونت، امداد گران کمک های بشری از بدتر شدن اوضاع امنیتی در این اردوگاه ابراز نگرانی کرده اند.»

نرمین عثمان، که در بخش امداد هلال احمر کردی در اردوگاه الهول کار می کند، گفت که مسائلی که کودکان اردوگاه الهول با آن روبرو هستند برخی از جدی ترین مواردی است که امدادگران و مددکاران اجتماعی در این اردوگاه با آن درگیر هستند.

کودکان به سه گروه تقسیم می شوند: گروه اول شامل کودکانی است که با خانواده های خود زندگی می کنند و فرزندان عناصر داعش، افرادی که با این گروه همکاری می کردند یا خانواده های محبوس در اردوگاه هستند.

گروه دوم شامل کودکان جنگجویان داعش می شود که پدرانشان مرده یا فراری است و آنها با مادرانشان در اردوگاه زندگی می کنند، در حالی که گروه سوم یتیمانی هستند که در مناطق آزاد شده از چنگ داعش پیدا شده اند.

عثمان به دیارنا گفت که سازمان های فعال در این اردوگاه با تمام توان تلاش می کنند تا محیط مناسبی را برای کودکان ایجاد کنند. وی افزود: «اما کمبود مشارکت ها و محدود بودن منابع مانع از خدمت رسانی کافی به این تعداد زیاد [از كودكان] می شود.»

در این اردوگاه مدارس کافی و فضای کافی برای شرکت دادن همه کودکان در فعالیت های روزمره وجود ندارد.

ذهن های جوان انعطاف پذیر

باسمه حسنی، استاد جامعه شناسی دانشگاه قاهره، گفت که کودکان در اردوگاه الهول «در حکم بمب های ساعتی هستند که توسط زنان [داعش] پرورش می یابند.»

او به دیارنا گفت: «کودکان تا سن ۱۸ سالگی به مدرسه و یک محیط اجتماعی عادی نیاز دارند و بدون داشتن آن، بازگرداندن این کودکان به زندگی عادی با بزرگتر شدن آنها بسیار دشوار خواهد بود.»

وی گفت، این موضوع باید مورد توجه جامعه بین الملل قرار گیرد، چون این کودکان از کشورهای مختلفی هستند، و ادغام آنها در جامعه «فرایند دشواری است که به بودجه قابل توجهی نیاز دارد.»

حسنی گفت: «این کاری است که یک کشور به تنهایی یا مدیریت اردوگاه الهول به تنهایی قادر به انجام آن نیست.»

بنا به گزارش یونیسف، در حدود ۴۰ هزار کودک از بیش از۶۰ کشور مختلف در اردوگاه الهول زندگی می کنند.

حسنی توصیه کرد که برخی از این کودکان به کشورهایشان برگردانده شوند تا تحت نظارت سازمان های بین المللی بازآموزی شوند تا افکار افراطی آنها از بین برود. او گفت که خارج کردن کودکان از محیط خشن اردوگاه بسیار مهم است.

او گفت: «در دوره کودکی ذهن بچه ها ایده هایی را که به آنها آموزش داده می شود جذب می کند. بنا بر این ماندن این کودکان زیر نظر زنان تندرو، حتی اگر این زنان مادرشان باشند، در نهایت آنها را به سمت افراط گرایی و حمایت از عقاید انحرافی سوق می دهد.»

نیروهای کرد که این اردوگاه را مدیریت می کنند بارها از کشورهای مبداء درخواست کرده اند تا جنگجویان خارجی و خانواده هایشان را باز گردانند.

اما بسیاری از ملت ها، به جز در بازگرداندن یتیمان، در انجام این وظیفه کند عمل کرده اند.

روز دوشنبه (۵ آبان)، چهار کودک آلبانیایی به درخواست دولت آلبانی از الهول بازگردانده شدند.

عمار صالح، روزنامه نگار و فعال اجتماعی، گفت که در سایه پوشش اخبار اردوگاه الهول و همکاری با یک سازمان بشردوستانه و اجتماعی در این اردوگاه از نزدیک شاهد اقدامات زنان داعش بوده است.

او به دیارنا گفت: «آنها برای این که کودکان را تحت نظارت خود داشته باشند مانع از حضور فرزندانشان و فرزندان بسیاری از زنان در فعالیت های تفریحی، اجتماعی و آموزشی در اردوگاه می شوند.»

او گفت که در عوض این زنان ایده های افراطی داعش را - که بسیاری از آنها هنوز هم به آن باور دارند - در ذهن این کودکان می پرورانند تا نسل جدیدی از جوانان رادیکال داعشی را تربیت کنند.

صالح گفت که این زنان اغلب با ترساندن و اعمال خشونت علیه زنان دیگر فرزندان آنها را تحت نظارت خود می گیرند.