مقامات گروه شبه‌نظامی ارتش آزاد سوریه، می‌گویند که نیروهای آمریکایی با ارائهٔ پشتیبانی لجستیکی و آموزش فشرده به این گروه که سابقاً جیش مغاویر الثوره نامیده می‌شد، آنها را قادر می‌سازند که به سطح بالایی از آمادگی برسند.

جیش مغاویر الثوره، که وظیفهٔ حفظ امنیت در منطقهٔ عدم درگیری اطراف پادگان التنف در منطقهٔ سه مرزی به شعاع ۵۵ کیلومتر را بر عهده دارد، اعلام کرد که نامش را به ارتش آزاد سوریه تغییر داده است.

ناصیف الخالدی، یکی از مقامات این گروه، به المشارق گفت: «ارتش آزاد سوریه، که نام سابق آن جیش مغاویر الثوره بود، از حمایت کامل ائتلاف بین‌المللی و ایالات متحده برخوردار است.»

به‌گفتهٔ او، ارتش آزاد سوریه تسلیحات و همچنین پشتیبانی لجستیکی و فنی از ائتلاف دریافت می‌کند.

او گفت: «مربیان آمریکایی آموزش‌های مستمری را در همهٔ سطوح -- از جمله کار با مسلسل‌های سبک و متوسط، شلیک پرتابه‌های مستقیم و غیرمستقیم، و استقرار تاکتیک‌های رزمی، دفاعی، هجومی، جستجو، و پاکسازی -- ارائه می‌دهند.»

الخالدی گفت، آموزش‌های نظری شامل نشان دادن نحوهٔ استفاده از سلاح، تکنیک‌های استقرار، درس‌های رفتار رزمی، و روش‌های برخورد با غیرنظامیان است، و آموزش‌های رزمی آموزش زنده، تمرین‌های مشترک، و گشت‌زنی را دربرمی‌گیرد.

الخالدی گفت: «وجود پایگاه التنف و همچنین حضور نیروهای ارتش آزاد سوریه و نیروهای آمریکایی بسیار مهم است؛ چرا که نیروهای روسی و ایرانی که می‌کوشند بر منطقهٔ مرزی سلطه پیدا کنند، به این منطقه چشم طمع دوخته‌اند.»

او گفت که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با استفاده از پهپادهای مملو از مواد منفجره حملاتی را انجام داده است که تازه‌ترین مورد آن در روز ۳۰ دی بود. اما به‌گفتهٔ او، این حملات تنها خسارات مادی داشته است.

وی افزود: «این امر ارتش آزاد سوریه را ناگزیر می‌کند که در زمینهٔ شناسایی هوایی و روش‌های مقابله با اهداف هوایی با استفاده از تجهیزات پدافند هوایی آموزش‌های بیشتری ببیند و این بار بیشتری را بر نیروهای ما تحمیل می‌کند.»

منطقهٔ مهم راهبردی

طارق النعیمی، امدادگر مستقر در منطقهٔ ۵۵ کیلومتری منع درگیری اطراف التنف، می‌گوید که این منطقه از نظر راهبردی ارزشمند است؛ چرا که در امتداد مرزهای اردن و عراق قرار دارد.

در این منطقه علاوه بر پادگان مذکور، یک اردوگاه غیررسمی آوارگان سوری موسوم به اردوگاه «الرکبان» نیز قرار دارد.

او همچنین با اشاره به ساکنان الرکبان گفت: «مأموریت ایالات متحده و ارتش سوریه محدود به عملیات نظامی نیست، بلکه جلوگیری از نفوذ در امتداد مرز، جلوگیری از قاچاق اقلام غیرقانونی، و کمک به مردم محلی را نیز شامل می‌شود.»

به‌گفتهٔ او، کمک به مردم منطقه شامل ارائهٔ غذا، آب آشامیدنی، مشتقات نفتی برای گرمایش، و ژنراتورهای برق، و نیز تجهیزات مدارس و نانوایی‌ها است.

او گفت: «این علاوه بر خدمات بهداشتی است که در کلینیک‌ها -- که برخی از آنها سیار هستند -- به‌صورت رایگان ارائه می‌شود.»

او گفت که افسران ائتلاف بین‌المللی و ارتش آزاد سوریه در دیدارهای مستمر با ساکنان الرکبان، مقامات عشایر، بادیه‌نشینان، و چوپانان منطقه دربارهٔ نگرانی‌ها گفت‌وگو می‌کنند و راه‌حل‌هایی را می‌یابند.

او گفت: «عناصر ارتش آزاد سوریه همچنین در زمینهٔ پاکسازی مین‌های زمینی آموزش دیده‌اند و یک تیم تخصصی را برای بررسی منظم منطقه و پاکسازی مین‌های زمینی به‌جا مانده از دولت اسلامی (داعش) تشکیل داده‌اند.»

تجربهٔ جنگ در بیابان

ناصر راشد، افسر سابق ارتش کویت، به المشارق گفت: «آموزش تیم‌های رزمی برای انجام ماموریت در مناطق بیابانی گسترده، مانند این منطقهٔ ۵۵ کیلومتری، یکی از چالش برانگیزترین انواع آموزش است.»

او گفت: «این گونه مناطق باز هستند و به‌دلیل وجود اراضی ناهموار نظارت بر آنها بسیار دشوار است.»

راشد گفت: «دشوارترین عنصری که جنگجویان در بیابان با آن مواجه هستند آب و هواست. آنها با سرمای گزنده، رطوبت زیاد، گرمای شدید، و دید ضعیف به‌دلیل طوفان‌های شن مکرر، مواجه هستند.»

راشد گفت: «این آموزش‌ها بر تاکتیک‌های سواره نظام -- یعنی تحرکات سریع با وسایل نقلیه‌ای که برای سازگار شدن با محیط بیابانی تغییر داده شده‌اند -- مبتنی است.»

او افزود، چنین خودروهایی جنگجویان را با سرعت بالایی جابه‌جا می‌کنند و از توانایی مانور سریع، استقرار روی زمین، و پوشش گسترده‌ترین منطقه ممکن در کمترین زمان ممکن، برخوردارند.»

او یادآور شد که این روش با تاکتیک جنگ صحرای مورد استفادهٔ ارتش‌های متکی به خودروهای زرهی متفاوت است؛ چرا که «هدف اصلی، مقابله با تروریست‌هاست که درگیر جنگ چریکی هستند و از تاکتیک‌های متغیر و سریع استفاده می‌کنند.»

او گفت که «به‌نظر می‌رسد نیروهای آمریکایی در آماده‌سازی ارتش آزاد سوریه موفق بوده‌اند» و «ناپدید شدن عناصر داعش از منطقه» گواه این موفقیت است.