همزمان با پیدا شدن شواهد بیشتری از مقیاس مشارکت مزدوران تحت حمایت روسیه در جنگ اوکراین، و با در نظر گرفتن این موضوع که نیروهای روسی در اوکراین از پشتیبانی بسیار ضعیفی برخوردار بوده اند، برای بسیاری این پرسش مطرح شده است که چگونه مسکو این جنگجویان را تامین خواهد کرد.

یک مقام اروپایی هفته گذشته برآورد کرد که بیش از ۲۰ هزار تن از مزدوران گروه واگنر، که یک شرکت نظامی خصوصی روسی (پی‌ام‌سی) است، و همچنین از سوریه و لیبی، در کنار نیروهای مسکو در اوکراین مشغول جنگ هستند.

ماه گذشته، فعالان سوری گزارش دادند که روسیه و هم‌پیمانانش اقدام به بازگشایی دفاتر جذب نیرو کرده‌اند تا از تهاجم روسیه به اوکراین حمایت کنند. این ها همان دفاتری هستند که از آنها برای استخدام مزدوران سوری به منظور جنگیدن در لیبی استفاده می‌شد.

و پیش از حمله روسیه، یعنی در بهمن ماه، شمار بی‌سابقه‌ای از مزدوران تحت پشتیبانی کرملین از مناطق درگیری در آفریقا عقب‌نشینی کردند و به سوریه و اروپای شرقی بازگشتند.

در پیام‌های محرمانه‌ای که فروردین ماه توسط سرویس اطلاعات خارجی آلمان رهگیری شد، تأیید شده است که مزدوران واگنر در قتل‌عام بوچا، در اوکراین، که در آن بیش از ۴۰۰ غیرنظامی اعدام شده بودند، نقش اصلی را ایفا کردند.

گمان می رود که پس از تغییر راهبرد روسیه در نتیجه شکست های سنگینی که مسکو در مناطق شهری عمده اوکراین متحمل شد، این مزدوران در حال حاضر بخش مهمی از کارزار کرملین علیه شرق اوکراین هستند.

مزدوران واگنر برای نخستین بار در سال ١٣٩٣، یعنی زمانی که روسیه کریمه را به خاک خود ضمیمه کرد، در اوکراین مستقر شدند. مزدوران واگنر طی سال‌های بعد در درگیری‌های رخ داده در سراسر جهان از جمله در سوریه، موزامبیک، سودان، ونزوئلا، لیبی، جمهوری آفریقای مرکزی (سی‌ای‌آر)، چاد و مالی مداخله داشته‌اند.

سربازان گرسنه و ناتوان روسیه

در حالی که همه این مزدوران در اوکراین جمع می شوند، شواهدی مبنی این که نیروهای روسی به درستی تامین، تغذیه، یا هدایت نمی شوند، وجود دارد.

برآوردها پیرامون تلفات روسیه متفاوت است، اما وزارت دفاع اوکراین روز دوشنبه (۵ اردیبهشت) گفت که نیروهای این کشور تاکنون حدود ۲۱۹۰۰ سرباز روس را از پا درآورده اند.

تحلیلگرانی که موضوعات مربوط به ارتش روسیه را مطالعه و بررسی می‌کنند، می‌گویند که از سوءمدیریت این حمله متعجب شده اند.

ستون های تهاجمی به دلیل کمبود سوخت و دیگر منابع متوقف شده اند، صدها خودروی زرهی روسی ظاهراً از بین رفته اند، و اوکراینی با نیروها و تسلیحات بیشتر مانع از تسلط نیروی هوایی کرملین بر آسمان این کشور شده اند.

سربازان گرسنه روسیه یگان‌هایشان را رها کرده اند و فیلم هایی از غارت فروشگاه های مواد غذایی و سرقت مرغ از مزارع منتشر شده است.

یوری پویتا، ساکن کی‌یف اوکراین و رئیس بخش آسیا-اقیانوسیه مرکز مطالعات ارتش، تغییرات، و خلع سلاح، می‌گوید که جنگ اوکراین نشان داده است جامعه بین المللی تا چه اندازه توانمندی‌های روسیه را دست بالا ارزیابی کرده بود.

وی به پیشرفته نبودن تسلیحات روسی، غیرحرفه ای بودن افسران، و رویکردهای فرسوده دوران اتحاد شوروی در امر فرماندهی و کنترل نظامی که مبتنی بر تابعیت کاملاً عمودی و سلسله مراتبی است، اشاره کرد.

پویتا گفت: «ما همچنین شاهد هماهنگی ضعیف میان نیروهای گوناگون نظامی، وابستگی بسیار زیاد صنایع نظامی روسیه به قطعات غربی، و ناتوانی همزمان در راه اندازی چرخه تولید بسته هستیم.»

وعده های عملی نشده به مزدوران

همه این عوامل ناظران را به این فکر واداشته است که کرملین چگونه می‌تواند مزدوران را تأمین کند، در حالی که حتی قادر به پشتیبانی از ارتش خودش نیست.

در حال حاضر مزدوران در سوریه پاسخ این پرسش را می دانند: کرملین به آنها پولی نمی پردازد.

ابراهیم، یک سوری ۳۲ ساله که در سال ۱۳۹۹ در شهر حلب استخدام شده بود تا به نفع روس ها در لیبی بجنگد، می‌گوید به دلیل «دستمزدهای هنگفت دلاری که شرکت های امنیتی روسی از طریق واسطه ها در دفاتر جذب نیرو در مناطق تحت نفوذ رژیم می‌پردازند»، سوری ها وسوسه می شوند.

این در حالی است که بسیاری از آنها تنها درصد کمی از پولی را که استخدام کنندگان به آنها وعده می‌دهند، دریافت می کنند.

به گفته ناظران، با توجه به انزوای روسیه از نظام مالی جهانی در نتیجه تجاوز این کشور به اوکراین، احتمال این که روسیه بتواند پرداخت دستمزد به آنها را ادامه دهد بسیار کم است.

بنا بر برآورد بانک جهانی در فروردین ماه، انتظار می رود که روسیه در سال جاری به دلیل تحریم‌هایی که جامعه جهانی در واکنش به این تهاجم بر آن اعمال کرده با، ۱۱.۲ درصد کاهش تولید ناخالص داخلی روبه‌رو شود.

به گزارش رویترز، جیم اونیل، اقتصاددان سابق گلدمن ساکس، در اسفند ماه پیش‌بینی کرد امکان دارد اقتصاد روسیه، که در سال ۱۳۹۹ در رده یازدهم اقتصادهای بزرگ جهان قرار داشت، تا پایان سال ۱۴۰۱ به رتبه پانزدهم سقوط کند.

اداره اصلی اطلاعات وزارت دفاع اوکراین روز ۵ فروردین در فیسبوک اعلام کرد که روسیه نتوانسته دستمزد فروردین ماه مزدوران جنگجو در اوکراین را پرداخت کند.

در نتیجه آن، موارد خودداری مزدوران از رفتن به اوکراین رو به افزایش است.

طی تحقیقات مجله «نیو لاینز» در آذر ماه آشکار شد که شواهد مبتنی بر آن است که این افراد نگرانند که فریب بخورند.

این مجله گفت: «این امکان وجود دارد که آنها حقوق های وعده داده شده را در همان ماه نخست و پیش از اینکه حقوقشان متوقف شود یا کاهش یابد، دریافت کنند. این‌ها، علاوه بر کشته شدن، از خطرات شغلی پیوستن به [پی‌ام‌سی] در روسیه به شمار می‌رود.»‌

یکی از مقامات سرویس امنیتی و اطلاعاتی مولداوی به «نیو لاینز» گفت: «پول برای آنها یک خیال باطل است. آنها تصور می کنند که ثبت نام می کنند، راهی می‌شوند، مبارزه می‌کند، پول به دست می آورند، و از خانواده هایشان پشتیبانی می کنند... هنگامی که واقعیت اتفاق می افتد و متوجه می شوند که آن طور که به آنها وعده داده شده بود، حقوقی دریافت نمی کنند، می خواهند که به خانه برگردند.»

بر اساس یک گزارش تحقیقی منتشر شده در سال گذشته، استخدام کنندگان سوءاستفاده جوی روس دستمزدهای بسیاری از مبارزان سوری را که گاه به اجبار به مناطق جنگی مانند لیبی و ناگورنو قره باغ اعزام شده بودند، به آنها نپرداخته اند. بسیاری از این جوانان برای بقا ناگزیر شده اند مرتکب جرم شوند.

این گزارش به ارائه جزئیاتی در این مورد پرداخته است که چگونه بسیاری از جنگجویان فرستاده شده به لیبی یا ناگورنو قره باغ در این مورد حق انتخاب چندانی نداشتند و تنها بخشی از پولی را که کارفرمایانشان به آنها قول داده بودند، دریافت کردند.

محمد العبدالله، رئیس اجرایی مرکز عدالت و پاسخگویی سوریه، می‌گوید که نگاه داشتن جنگجویان بدون پرداخت دستمزد در یک عملیات مخفیانه و گرفتار کردن آنها در یک منطقه جنگی خارجی، زمینه‌ساز ارتکاب اعمال مجرمانه بود.

او در سال ۱۴۰۰ به خبرگزاری فرانسه گفت: «کاهش دستمزدها، جنگجویان را -- که خودشان را فراتر از قانون می دانند -- تحت فشار قرار داد تا به فعالیت های جنایتکارانه بیشتری بپردازند.»

العبدالله گفت که مزدوران سوری در لیبی مرتکب سرقت، قاچاق جنسی، و آدم ربایی شده اند.

این گزارش می‌افزاید که استخدام مزدوران همچنین بر زنان و کودکان باقی مانده در سوریه اثرات منفی داشته است.

تنها نصیب بیشتر خانواده های مزدوران، «بی ثباتی اقتصادی و نابسامانی اجتماعی بیشتر در خانوارهایشان» بوده است.

خانواده های گروه واگنر، گرفتار و محروم از منفعت

همه این عوامل برای خانواده های مزدوران واگنر که به آنها گفته شده بود در صورت کشته یا مجروح شدن شوهران یا پسران‌شان از آنها مراقبت خواهد شد، خبر بدی محسوب می‌شد.

رویترز در بهمن ۱۳۹۷ گزارش داد که یک روسی داغدار دیگر به نام اولگا مارکلووا، از کرملین خواست مسئولیت مرگ مزدوران در مأموریت های مخفی خارجی را تقبل کند. شوهر سابق او، دمیتری، یکی از مزدوران واگنر، در دی ماه ۱۳۹۵ در سوریه کشته شده بود.

در سال ۱۳۹۸ خانواده یک سرباز روسی که در جنگ جان باخت، واجد شرایط دریافت یک پرداخت ۳ میلیون روبلی (۳۸۸۶۰ دلار) و نیز دریافت ماهانه ۱۴۰۰ روبل (۱۸۱ دلار) بودند.

به گزارش رویترز، با این حال، مقامات می‌گویند که مارکلووا مستحق دریافت این وجوه نیست؛ چرا که همسرش دمیتری به عنوان بخشی از یک مأموریت خصوصی -- و نه یک مأموریت رسمی -- در سوریه بود.

این کمک هزینه جداگانه گروه واگنر در پی کشته شدن این سرباز، به یکی از بستگان نسبی شوهر سابقش تعلق گرفت؛ چرا که او و مارکلووا از یکدیگر جدا شده بودند.خانواده ها در اغلب موارد، هرگز درنمی‌یابند که این مردان چگونه - یا حتی دقیقاً کجا - از بین می‌روند.

اوگنی آنتی‌پوف، اهل اودسا، اوکراین، روز ۱۹ خرداد ۱۳۹۶ در مکانی در نزدیکی حمص سوریه کشته شد. در همان روز دست‌کم چهار تن دیگر از مزدوران واگنر نیز در آنجا کشته شدند.

سوتلانا، مادر او، خبر مرگ پسرش را بیش از یک ماه پس از آن دریافت کرد. او به «نیو لاینز» گفت، که وی در آن زمان در لهستان کار می کرد، اما فقط ۲۴ ساعت زمان دادند تا از مزار پسرش در روستوف-آن-دون، روسیه بازدید کند.

او گفت: «اگر خواهان آن هستید که ما همچنان از رابطه خوبی برخوردار باشیم، هیچ سؤالی از ما نکنید.» به او گفته شده بود که اگر به سؤال کردن ادامه دهد، دیگر هرگز قادر نخواهد بود که بر سر مزار پسرش برود.

یوری، پدر او، گفت که تا به حال هیچ کس برای مرگ تنها فرزندش به او پیشنهاد پرداخت غرامت نکرده است.

به نوشته این مجله، او این پول را «خونبها» نامیده و گفته است که به هیچ وجه آن را نخواهد پذیرفت.

یوری گفت: «من فقط اطلاعاتی درباره این که چگونه کار پسرم به اینجا ختم شد، می‌خواهم.»