گزارش ها نشان می دهند که پکن طرح پنج ساله خود برای بیشتر «چینی» کردن مسلمانان و دیگر اقلیت های قومی را با تخریب نمادهای معماری اسلامی و دستور انجام آموزش های سیاسی در مساجد به سرعت پیش می برد.

مقامات حزب کمونیست چین در چهارچوب طرح «چینی کردن» ۱۳۹۷-۱۴۰۱ به حذف گنبدها و گلدسته های مساجد و دیگر نمادهای معماری اسلامی پرداخته و پخش اذان در بلندگوهای مساجد را ممنوع کرده اند.

این طرح به شکل فعال نه فقط در منطقه شین جیانگ که اکثیریت جمعیت آن مسلمان هستند، بلکه در سراسر چین اجرا می شود.

یک دیپلمات بریتاینایی به تازگی موجب شد توجه عمومی به حذف گنبدها و گلدسته های مساجد در استان چینگهای جمع شوند.

مساجد دونگوان در شهر شینینگ در سده ششم و در زمان امپراطوری دودمان میینگ ساخته شد.

کریستینا اسکات، قائم مقام دفتر نمایندگی بریتانیا در چین، روز ۲۲ شهریور در توییتر نوشت: «کتاب راهنمای مسافرتی (چهارساله) من کم کم دارد تاریخ مصرفش را از دست می دهد. این کتاب توصیه می کند که به مسجد بزرگ دونگوان بروید. من هم همین کار را کردم. برای مرمت (که به نظر می رسد شامل حذف گنبد و گلدسته ها می شود ...) بسته بود.»

او تصویر این مسجد را که در کتاب راهنمای او چاپ شده بود، منتشر کرد. در آن تصویر یک گنبد بزرگ مرکزی سبز رنگ و دو گلدسته بزرگ دیده می شود. در کنار آن او تصویری را که خودش گرفته بود، منتشر کرد. در این تصویر آن مسجد فاقد نمادهای اسلامی است و پرچم چین بیرون آن برافراشته شده است.

یک کاربر توییتر در پاسخ گفت که گلدسته ها در تیر ماه همچنان دیده می شدند.

اسکات همچنین تصاویری از مسجد نانگوان در نزدیکی آن محل را منتشر کرد که داربست هایی را در اطراف گنبد سفید مسجد نشان می داد و هلال های روی گنبد و گلدسته ها حذف شده بود.

«وحدت و هماهنگی»

این تخریب در سراسر چین جریان دارد.

مجله ایتالیایی «زمستان تلخ» (بیدر وینتر) که درباره آزادی های مذهبی و حقوق بشر در چین مطلب می نویسد، فروردین ماه ۱۳۹۹ گزارش داد که مقامات گنبدها و نمادهای ستاره و هلال ماه را از دست کم پنج مسجد در استان هنان حذف کرده کرده اند.

در آذر ماه ۱۳۹۸، نمادهای اسلامی دست کم ۱۶ مسجد در شهر پینگلیانگ استان گانسو حذف شد.

دست کم در یک مورد، کارگران گنبد و هلال ماه یک مسجد را تخریب و به جای آنها شعار «عشق به حزب و عشق به کشور. وحدت و هماهنگی.» را جایگزین کردند.

بلندگوهای مساجد نیز در معرض حذف و تخریب قرار دارند و مقامات ادعا می کنند که صدای اذان «مردم را آزار می دهد.»

در آبان ماه ۱۳۹۸، اداره امور مذهبی شهرستان گوان در لیائوچنگ به مساجد دستور داد به جای اذان سرود ملی چین را پخش کنند.

یکی از ائمه جماعت منطقه به «زمستان تلخ» گفت: «ادعای دولت فقط یک بهانه است. مردم همه جا موسیقی پخش می کنند و می رقصند. آیا این مزاحم دیگران نمی شود؟ چرا دولت آن موضوع را نادیده می گیرد؟»

در حالی که بسیاری از ائمه جماعت و دیگر مسلمانان چینی با این تغییرات مخالف هستند، می گویند که قدرت مقاومت در برابر کارزار چینی کردن حزب کمونیست چین را ندارند.

یک امام از شینیانگ گفت:‌ «دولت از آن می ترسد که مسلمانان با خارجی ها متحد شوند و از این روست که به ما دستور می دهند ساختارهای اسلامی را به سبک چینی تغییر دهیم. اگر ما اطاعت نکنیم، آنها ممکن است ما را دستگیر کنند و شرایط امام بودن را از ما سلب کنند.»

«ما جرأت نداریم نافرمانی کنیم»

علی، یک کشاورز انار فروش در نزدیکی مسجد دونگوان، به تشریح دشواری های فراروی امامان محلی پرداخت.

وی در مصاحبه با رادیوی عمومی ملی که سه شنبه (۶ مهر) پخش شد، گفت: «دولت می گوید ما که می خواهد ما مساجدمان را چینی کنیم تا بیشتر شبیه میدان تیان آن من پکن باشند.»

او درباره تغییرات ساختاری گفت: «من فکر می کنم ظاهر این مسجد در هر صورت خوب است. اما ما چه می توانیم بگوییم؟ امام جماعت و مسجد ما در این رابطه هیچگونه حق انتخاب ندارند. آنها را بازداشت کردند و وادارشان کردند که به حذف گنبد مسجد رای دهند.»

نمازخانه مسجد دونگوان می تواند تا سه هزار نمازگزار را در خود جای دهد و یکی از بزرگترین مراسم نمازهای جماعت در سراسر چین در این مسجد برگزار می شد. این مسجد همچنین به عنوان یک مرکز آموزشی و موسسه آموزش عالی در زمینه مطالعات اسلامی عمل می کند.

اما با این تغییرات بسیاری از مسلمانان محلی به مکان های دیگر روی آورده اند.

یکی از مسلمانان منطقه به نشریه «زمستان تلخ» گفت، از زمان انتصاب ما یوئه‌ژیانگ، امام جماعت منتخب حزب کمونیست چین، در سال ۱۳۹۷، «اکثر باورمندان دیگر در مراسم نمازهای جماعت در مسجد دونگوان حضور نمی یابند. چرا که سخنان این امام جماعت جدید با قرآن تناقض دارد و اکثر مسلمانان حاضر به پذیرش آن نیستند.»

این ائمه جماعت به جای آموزش الهیات اسلامی دوره های را درباره «آموزش سیاسی و ایدئولوژیک» و «تاریخ چین» تدریس می کنند.

یک مسلمان سالخورده به این نشریه گفت: «ما قبلا دوره های آموزش مانند سیاست و تاریخ چین نداشتیم. تنها پس از انتصاب ما یوئه‌ژیانگ بود که آنها این دوره ها را برای ملاهای استخدام شده در نظر گرفتند.»

او گفت: «اگر ما اطلاعت نکنیم، دولت نیروهای پلیس را برای تنبیه ما بسیج می کند. ما، مردم عادی، جرأت مخالفت نداریم.»

به گزارش «زمستان تلخ»، برخی از این امامان در برابر تغییرات مقاومت کردند و در نتیجه آن مقامات بازدیدی را از شهر گوئوآن در منطقه خودمختار نینگشیاهووی ترتیب دادند تا نشان دهند که مساجد در آنجا چگونه «چینی» شده اند.

به گزارش این نشریه، هدف از این دیدار «شکستن اراده آن افراد با به نمایش گذاشتن اجرای بدون توقف این سیاست در سراسر کشور بود.»

نسلکشی در شین جیانگ

شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین، سال هاست که برای اجرای سیاست چینی شدن تلاش کرده است.

شی در جریان یک سخنرانی در مرداد گفت که گروه های مذهبی و قومی باید «پرچم وحدت چین را برافراشته کنند.»

این سیاست به ویژه در منطقه شین جیانگ شهرت بسیار بدی پیدا کرده است. پکن در آن منطقه بیش از یک میلیون اویغور و سایر مسلمانان ترک تبار -- از جمله قزاق‌ تباران و قرقیزتباران -- را در بیش از ۴۰۰ بازداشتگاه زندانی کرده است که این اردوگاه های «آموزش سیاسی»، بازداشتگاه های پیش از محاکمه، و زندان ها را شامل می شود.

میلیون ها نفر دیگر نیز تحت سیستم نظارت و کنترل سختگیرانه زندگی می کنند.

پکن این اردوگاه ها را «مراکز آموزش حرفه ای» با هدف از بین بردن تروریسم و بهبود فرصت های شغلی می خواند و از آنها دفاع می کند.

با این حال، گزارش های گسترده ای وجود دارد مبنی بر اینکه این مراکز، بازداشتگاه های اجباری هستند که برخی آنها را به «اردوگاه های کار اجباری» تشبیه کرده اند.

ایالات متحده و دیگر دولت های غربی می گویند که پکن در شین جیانگ علیه اویغورهای و دیگر تک تباران عمدتاً مسلمان در شین جیانگ مرتکب نسلکشی می شود.

تحقیقات مستقل و مصاحبه های انجام شده با زندانیان سابق از شکنجه های جسمی و روحی، شست و شوی مغزی، تجاوز سازمان یافته، عقیم سازی اجباری زنان مسلمان، بیرون آوردن اجباری اعضای بدن، اذیت و آزار جنسی، و دیگر اقدامات وحشتناک حکایت دارد.

دیگر جنایات انجام شده در شین جیانگ توسط مقامات چینی شامل بازداشت خودسرانه بیش از هزار تن از ائمه جماعت و چهره های مذهبی در منطقه و ویران کردن یا آسیب رساندن به حدود ۱۶ هزار مسجد بوده است.

بنا بر تحقیقی که خبرگزاری فرانسه در سال ۱۳۹۸ انجام داد، ده ها گورستان در منطقه تخریب شده و بقایای اجساد انسان ها و آجرهای گورهای تخریب شده در سراسر آن مناطق به جا مانده است.