اخبار عراق
حقوق بشر

کشته شدن چندین کودک در بمباران ادلب توسط رژیم

نوشته ولید ابوالخیر در قاهره و خبرگزاری فرانسه

اعضای کلاه سفیدها در مناطق روستایی ادلب به زنان کمک می کنند تا از بمباران سنگین منطقه فرار کنند. [تصویر با کسب اجازه از وزارت دفاع سوریه]

اعضای کلاه سفیدها در مناطق روستایی ادلب به زنان کمک می کنند تا از بمباران سنگین منطقه فرار کنند. [تصویر با کسب اجازه از وزارت دفاع سوریه]

به گفته دیدبان حقوق بشر، چهار کودک در میان هفت کشته بمباران روز چهارشنبه (۱۴ آبان) توسط رژیم سوریه در این استان شمال غربی ادلب به‌ چشم می‌ خورد.

مصعب عساف یک فعال در ادلب به دیارنا گفت، بمباران متمرکز بر شهر ادلب و شهرهای اریحا، احسم، کفریا، مرعیان، بلشون، بلیون، شنان، الباره و دیر سنبل بوده است.

به گفته این دیدبان، مرگبارترین بمباران در اریحا بوده است و اضافه کرد که ۲۰ غیرنظامی نیز در منطقه ادلب که تا میزان زیادی تحت نظارت ائتلاف افراطی تحریرالشام قرار دارد زخمی شدند.

این دیدبان گفت: «رژیم هنگام صبح به شلیک خمپاره و موشک به بخش‌ های مختلف ادلب پرداخت که بر اثر آن هفت غیرنظامی از جمله چهار کودک کشته شدند.»

اعضای کلاه سفیدها یک غیرنظامی را که طی بمباران در خانه خود در شهر کفریا در استان ادلب زخمی شده برای درمان منتقل می کنند. [تصویر با کسب اجازه از وزارت دفاع سوریه]

اعضای کلاه سفیدها یک غیرنظامی را که طی بمباران در خانه خود در شهر کفریا در استان ادلب زخمی شده برای درمان منتقل می کنند. [تصویر با کسب اجازه از وزارت دفاع سوریه]

عساف به دیارنا گفت، بمباران هایی که از صبح آغاز شده است مناطق مسکونی متعددی را در شهر ادلب و اطراف آن هدف قرار داد.

او گفت، کودکان کشته شده در راه مدرسه بودند.

او گفت که در این حادثه دو مددکار سازمان های بشردوست و همچنین یک غیرنظامی دیگر در خانه خود کشته شدند.

عساف گفت که تیم ‌های کلاه سفیدها حدود ۲۰ غیرنظامی، از جمله زنان و کودکان را برای درمان به مراکز درمانی منتقل کردند.

نشانه کمی از بازداری روسیه

محمد العبدالله روزنامه ‌نگار سوریه به دیارنا گفت، بدون حمایت مستقیم روسیه از رژیم، نمی ‌توانستند چنین کارزارهای نظامی سیستماتیکی را پیش ببرند.

وی اشاره کرد، نیروهای روسیه عملیات‌ نظامی رژیم را هدایت می ‌کنند، به این ‌معنا که هر اقدام نظامی رژیم در جبهه ‌ها باید با تایید و حمایت ارتش روسیه انجام گیرد.

او گفت، به ‌رغم حوادث مکرر که در آن غیر نظامیان کشته شده ‌اند و محکومیت بین ‌المللی از دخالت نظامی روسیه در حمایت از رژیم اسد را به ‌دنبال داشته است، نشانه‌ های اندکی از خودداری روسیه از این سیاست دیده می‌ شود.

او به عدم صداقت روسیه درباره اقداماتش اشاره کرد و گفت، این کشور قبلاً اعلام کرده بود که عملیات نظامی تمام شده است و نیروهایش درگیر عملیات نظامی نخواهند شد، در صورتی ‌که شواهد چیز دیگری نشان می ‌دهد.

او گفت، استان ادلب پر از بی‌ قانونی است.

فعالان گفته اند که مناطق تحت نظارت تحریر الشام برای غیر نظامیان ناامن شده و ائتلاف افراطی برای جلوگیری از آدم ‌ربایی، دزدی و کشتار هیچ دخالتی نمی کند و تنها مخالفان خود را دستگیر می ‌کند.

این ائتلاف با گروه‌ های رقیب درگیر می ‌شود، آزادی مردم را با فعال کردن دوباره الحسبه (پلیس مذهبی) محدود می‌ کند، ساکنان آواره را مجبور به ترک اردوگاه‌ ها می ‌کند و قیمت سوخت را بالا برده تا درآمد خود را افزایش داده و صندوق های خود را پر کند.

ترس از شیوع بیماری کووید-۱۹

در همین حال، در اردوگاه‌ های پرجمعیت آوارگان ادلب، سوری‌ های آواره و مدد کاران بشردوستانه بیم شیوع ویروس کرونا (کووید-۱۹) را دارند چرا که موارد ابتلا رو به افزایش است.

مارک لوکاک، معاون امور بشردوستانه دبیرکل سازمان ملل، هفته گذشته گفت: «در شمال غرب موارد تایید شده بیماری نسبت به ماه قبل شش برابر شده و موارد ابتلا در اردوگاه‌ های آوارگان نیز بالا رفته است.»

مقامات بهداشتی در شمال غربی سوریه رسماً ۵۰۷۵ مورد ابتلا و ۴۲ مرگ ناشی از کووید-۱۹ را اعلام کرده اند.

آمارها هفته گذشته نشان داد، از این تعداد ۸۶۰ مورد مربوط به کارکنان مراقبت های بهداشتی و تقریباً ۳۳۰ نفر در اردوگاه‌ ها بوده است.

دکتر یحیی نحمه از اداره بهداشت ادلب گفت، از ساکنان خواسته شده است تا فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کنند اما اعتراف کرد که این موضوع در صدها اردوگاه غیررسمی منطقه «تقریباً غیرممکن» است.

تعداد کمی در اردوگاه ‌ها ماسک می ‌زنند. بسیاری قدرت خرید یا تعویض ماسک را ندارند، چه برسد به ژل ضدعفونی دست.

برای بیشتر ساکنان، غذا، آب، دارو و وسایل مدرسه بسیار مهم ‌تر است.

نحمه گفت: «نیروهای رژیم و روسیه مسئول آواره شدن این مردم و شرایط فاجعه ‌باری هستند که در آن زندگی می ‌کنند.»

محمد العمر از اردوگاه غیررسمی قاح در ادلب نیز موافق است که درخواست از مردم برای قرنطینه کردن خود در چادر واقع‌ بینانه نیست.

پدر چهار فرزند که هشت سال پیش در جنگ آواره شده است گفت: «به ما می ‌گویند بیرون نروید. تجمع نکنید. ولی ما در چادرهایی زندگی می ‌کنیم که نیم متر هم با هم فاصله ندارد.»

وی گفت: «به هر کس که بالای پنج سال دارد یک ماسک می ‌دهند و فکر می ‌کنند کافی است. ولی این‌ طور نیست.»

العمر که راننده کامیون است گفت که نمی ‌تواند در اردوگاه بماند و مجبور است پول دربیاورد.

او گفت: «اگر در چادرم بمانم، چطور زندگی کنم؟ چه بخورم؟»

آیا این مقاله را می پسندید؟

0 نظر
شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها در ديارنا * به معنی فیلد ضروری است 1500 / 1500