اخبار عراق
حقوق بشر

پس از «آشتی»: سرکوب آرام حکومت سوریه

خبرگزاری فرانسه

یک مرد جوان در جلسه آموزش واحدهای شبه نظامی شرکت می کند که ارتش حکومت سوریه روز ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۶ در القطایفه در شمال دمشق برگزار شد. [لوای بشاره/ خبرگزاری فرانسه]

یک مرد جوان در جلسه آموزش واحدهای شبه نظامی شرکت می کند که ارتش حکومت سوریه روز ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۶ در القطایفه در شمال دمشق برگزار شد. [لوای بشاره/ خبرگزاری فرانسه]

سلام مردی بود پس از جدایی از ارتش سوریه، یک توافقنامه تسلیم با حکومت امضا کرده بود و بنا بود این موافقتنامه محافظ او باشد اما پس از ثبت نام برای خدمت نظامی، ناپدید و ماه ها بعد خبر مرگ او منتشر شد.

برادر بزرگ او می گوید «او خانه را ترک کرد و هرگز بازنگشت».

سلام یکی از تعداد فزاینده رزمنده های پیشین عضو گروه های مخالف (اسد) است که با وجود امضای به اصطلاح موافقتنامه های آشتی در مناطقی که دولت تسخیر کرده است، توسط نیروهای حکومتی مفقود و یا کشته شد و یا به دست آن ها مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

سازمان دیده بان حقوق بشر سوریه اعلام کرده است حداقل ۲۱۹ نفر از افرادی که طی ۲ سال گذشته از این توافق نامه ها امضا کردند بازداشت شدند، از جمله ۳۲ نفر که به احتمال بسیار زیر شکنجه و یا به دلیل شرایط نامناسب زندان های حکومتی جان خود را از دست داده اند.

بیشتر آن ها ساکنان استان درعا، مهد قیام شکست خورده سال ۲۰۱۱ در سوریه هستند.

پس از سال ۲۰۱۸ و از زمانی که حکومت با پشتیبانی روسیه منطقه را بازپس گرفت، بیشتر رزمنده های پیشین عضو گروه های مخالف پس از امضای موافقتنامه آشتی تصمیم گرفتند در منطقه بمانند.

احمد، یکی از رزمنده های پیشین مخالف حکومت سوریه یکی از این افراد بود. احمد که اواخر دهه ۳۰ زندگی و سلام، برادرش که ۲۶ سال داشت و از ارتش سوریه جدا شده و به گروه های مخالف پیوسته بود.

در شرایطی که احمد تصمیم گرفت به واحد نظامی حکومتی تحت پشتیبانی نیروهای روسیه بپیوندد، سلام با وجود مخالفت برادرش که از احتمال بازداشت و یا سرنوشت دهشتناک تری برای او نگران بود، تصمیم گرفت به خدمت سربازی بازگردد چرا که سپری کردن دوران خدمت سربازی یکی از شروط توافق نامه تسلیم بود.

احمد که از وحشت اقدامات تلافی جویانه از اسم مستعار استفاده می کند، امروز ۴۰ سال دارد. وی می گوید «او زنگ زد تا به من خبر بدهد خود را برای خدمت سربازی معرفی خواهد کرد».

«من سعی کردم او را از این کار منصرف کنم، اما اصرار کرد».

در ابهام و تاریکی

سلام براساس مفاد توافق نامه تسلیم ۶ ماه فرصت داشت تا به هنگ پیشین ارتش بپیوندد.

او ۲ ماه پیش از موعد مقرر به دفتر دمشق رفت تا ثبت نام کند و پس از آن هیچ کس او را ندید.

خانواده سلام تا سال ۲۰۱۹ بی خبر بودند اما در نهایت دولت در پاسخ به پرس و جوهای آن ها با یک یادداشت دست نوشته بدخط و نامرتب محل مرگ و شماره جسد او را به خانواده اش تسلیم کردند.

احمد مرگ برادرش را باور نمی کند اما می گوید حتی اگر مرده باشد، علت مرگ او به احتمال بسیار به دلیل شکنجه و یا شرایط بسیار نامساعد زندان بوده است.

احمد می گوید «ما به این دلیل موافقتنامه آشتی را پذیرفتیم که هیچ راه دیگری برای حفظ جان و امنیت خود نداشتیم».

«من توانستم از خودم محافظت کنم اما برادرم موفق نشد و امروز در کنار ما نیست».

یک گروه متشکل از فعالان درعا از سال ۲۰۱۸ تا به حال موارد مرگ ۱۴ عضو جداشده ارتش را ثبت کرده است.

مرکز ثبت اسناد شهدا اعلام کرده است بعضی از این افراد در ایست های بازرسی متوقف شدند و این در حالی است که تعداد دیگری از آن ها پس از پیوستن مجدد به ارتش جان خود را از دست دادند.

براساس اطلاعات این مرکز، اما «مقامات حکومتی نه تنها هیچ جسدی را به خانواده ها تحویل نداده است بلکه محل دفن اجساد آن ها را هم به خانواده ها اطلاع نمی دهد».

دیانا سمعان، پژوهشگر سازمان عفو بین الملل دولت (سوریه) را به نقض مفاد توافقنامه های تسلیم در حمص، درعا و مناطق روستایی حومه دمشق متهم می کند.

وی می گوید «مردم مقیم مناطق تحت کنترل دولت، به ویژه در مناطقی که با دولت آشتی کردند، هنوز در معرض خطر بازداشت های خودسرانه، شکنجه و یا مرگ در زندان قرار دارند».

عمر الحریری یک مقام مرکز اسناد شهدا می گوید به جز مخالفت با دولت، عفو برای ارتکاب به جرائم در مفاد توافقنامه های آشتی گنجانده نشده بودند.

او می گوید که بنا بر این «حکومت علیه تعداد زیادی از مردم اتهامات جنایی جعل کرده» و یا به بهانه تخلفات جزئی و کوچک آن ها را بازداشت کرده است.

«اطمینان کاذب»

سارا کیالی، یک مقام سازمان دیده بان حقوق بشر می گوید موارد ادامه دار بازداشت ها، شکنجه و مرگ در بازداشت ثابت می کند که توافق نامه های تسلیم «کاملا بی فایده» بودند.

وی می گوید این موافقتنامه ها «بیشتر وجهه دروغینی بودند تا به دروغ به مردم اطمینان بدهند، در حالی که در عمل در سرنوشت آن ها تفاوت چندانی نداشت».

او افزود این توافقنامه ها به افرادی که به بازگشت به مناطق تحت کنترل حکومت فکر می کردند هم «پیام بسیار نادرستی» ارسال می کند.

یک منبع مطلع در گروه های حقوق بشری می گوید روایت ۳ برادر، که دو نفر از آن ها عضو پیشین گروه های مخالف بودند شرایط دلسردکننده و دهشتناک چنین بازگشت هایی را روایت می کند. آنها چند روز پس از امضای توافق نامه های آشتی در سال ۲۰۱۸ بازداشت شدند. از آن زمان تا به حال از سرنوشت این ۳ برادر هیچ اطلاعی در دسترس نیست.

عمر یکی از رزمنده های عضو گروه های مخالف (اسد) که آن زمان ۲۵ سال بود، اوایل سال ۲۰۱۴ و پس از گذشت ۲ سال از حصر شهر حمص خود را به نیروهای حکومتی تسلیم کرد.

برادر او می گوید او پیش از پیوستن به نیروهای مخالف از ارتش جدا شده بود.

به عمر که اسم مستعارش است گفته شده بود که براساس مفاد توافقنامه تسلیم به مدت ۲ روز بازجویی خواهد شد و سپس باید برای یک دوره ۶ ماهه بار دیگر به نیروهای ارتش بپیوندد.

اما او به همراه رزمنده های پیشین دیگر ماه ها در یک مدرسه زندانی شده بودند و بعد از آن به صیدنایا، زندانی مخوف در دمشق منتقل شدند که همه می دانند زندانیان این بازداشتگاه به شدت شکنجه می شوند.

برادرش می گوید «ما ۴ سال فقط پول می دادیم که مطمئن باشیم در داخل زندان زنده است».

وی گفت عمر در نهایت آزاد شد اما بعد دوباره مجبور شد بار دیگر به ارتش بپیوندد، بدون این که هیچ چشم اندازی در مورد رهایی داشته باشد.

او با این وجود «به فرار دوباره امید بسته است، احساس می کند دست هایش بسته اند».

آیا این مقاله را می پسندید؟

0 نظر
شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها در ديارنا * به معنی فیلد ضروری است 1500 / 1500