شبه نظامیان وفادار به ایران به محض آزاد شدن چندین شهر عراقی از کنترل «دولت اسلامی» (داعش) آنها را تصرف کردند و تا این تاریخ مانع بازگشت ساکنان این شهرها شده اند.

ابوحامد 53 ساله و یکی از ساکنان جرف النصر که درگذشته به جرف الصخر شناخته می شد گفت که او و هزاران تن دیگر ازساکنان روستایش مجبور به ترک آنجا شدند و حالا شبه نظامیان به آنها اجازه بازگشت نمی دهد.

ابوحامد گفت که پایان دادن به وضعیت آوارگی ساکنان بوسیله شبه نظامیان به طورعمد «متوقف شده است». ابوحامد در یک خانه اجاره ای دربغداد زندگی می کند وازسرترس اقدام تلافی جویانه [ازسوی شبه نظامیان] نخواست تا نام کاملش اعلام شود.

او گفت: «نمی دانیم رنجهایمان چه زمانی تمام می شود. برای نزدیک به پنج سال است که بی خانمان شده ایم و هیچ راه حلی برای رسیدگی به وضعیتمان وجود ندارد. آیا باید برای همیشه آواره بمانیم و همه امیدهایمان را برای بازگشت به خانه از دست بدهیم؟»

جمعیت ساکن درجرف الصخر ۱۰۰ هزار تن بود. ساکنان آن پس از تصرف این شهرک بوسیله داعش درمیانه سال ۲۰۱۴، به اجبار از خانه هایشان بیرون رانده شدند.

ساخت تسلیحات و انبار کردن آن

این شهرک که در ۶۰ کیلومتری جنوب غربی بغداد قراردارد، چند ماه پس ازهجوم داعش آزاد شد تا آن که درکنترل کتائب حزب الله و سایر شبه نظامیان وفادار به ایران افتاد.

این شهرک متعاقبا به مبدا فعالیتهای شبه نظامیان تبدیل شد.

طه اللهیبی نماینده پیشین مجلس عراق به دیارنا گفت: «حالا شبه نظامیان از جرف الصخر به عنوان ستاد برای پایگاه های نظامی شان و همچنین مرکزی برای ساخت و انبارکردن تسلیحات، موشک و پهباد استفاده می کنند.»

او گفت: «این شهرک به محلی تبدیل شده است که شبه نظامیان سفاکانه ترین جرایم را علیه غیرنظامیان غیرمسلح انجام می دهند و اجازه ورود به آنجا را به هیچکس نمی دهند.»

علاوه بر جرف الصخر، شهرکهای دیگر آزادشده از تروریسم وجود دارد که ساکنان آنها هنوز هم نتوانسته اند به دلیل فشار یا تهدید شبه نظامیانی مانند عصائب اهل حق، بدر، النجبا، سرایا الخراسانی و کتائب جند الامام، بازگردند.

احمد شوقی تحلیلگر سیاسی گفت که شهرکهایی مثل عزیزبلد، الطوز، یثرب، الصینیه، العوجه و روستاهای شمال شرق بعقوبه و زمار هنوز مسدود است و ساکنان این شهرکها با فشار شبه نظامیان، ازبازگشت منع شده اند.

او به دیارنا گفت که چندین مجوز رسمی صادرشد تا اجازه بازگشت آواره شدگان داخلی به خانه هایشان داده شود. این اقدام به دنبال تکمیل بررسی های امنیتی به منظور شناسایی کسانی که درانجام اقدامهای تروریستی مجرم شاخته شده بودند انجام شد.

او گفت: «اما شبه نظامیان هنوزهم این مناطق را تحت کنترل دارند و مانع بازگشت ساکنان این شهرکها هستند و اگرهم تصمیم به بازگشت بگیرند آنان را تهدید می کنند.»

شوقی براهمیت «پایان دادن به قدرت نفوذ شبه نظامیان به منظورپایان یافتن رنج غیرنظامیان، که برای مدت طولانی ادامه داشته است» تأکید کرد.

او گفت: «حل بحران آوارگی و برقراری ثبات و بنیادهای همزیستی در مناطق آزاد شده تضمین اولیه درمقابل بازگشت دوباره تروریسم است.»

جاده ابریشم ایرانی

ثائر البیاتی مدیر کل شورای قبایل عرب در صلاح الدین گفت که شبه نظامیان مدعی هستند که به این دلیل با بازگشت مردم به خانه هایشان مخالفت می کنند که این مناطق هنوز امن نشده است و آنها نگرانند که مبادا این مناطق به محل پرورش داعش تبدیل شود.»

او به دیارنا گفت که اینها همه صرفا بهانه است.

او گفت که این شبه نظامیان مجری برنامه های ایران هستند و اشاره کرد که «ایران در پی تجزیه کشور و گسترش آشوب به هرشکل ممکن است».

اللهیبی نماینده مجلس گفت که شبه نظامیان از فرامین ایران پیروی می کنند و به اجرای پاکسازی قومی و فرقه ای مشغولند و تلاش دارند تا بافت ملی را ازهم بشکافند.

او گفت که رژیم ایران می خواهد تا شبه نظامیان نیابتی آن در مناطقی که ازنظراین رژیم استراتژیک به حساب می آید پایگاه ایجاد کنند. این مناطق که در جاده ابریشم ایران واقع است تا سوریه امتداد دارد» و از میان استانهای دیالی، صلاح الدین، نینوا و انبار عراق می گذرد.

به گفته الهیبی ایران از این جاده برای قاچاق موشک و تسلیحات به سوریه و دریای مدیترانه ازطریق خاک عراق استفاده می کند.