نزدیک شدن فزاینده موسکو به تهران اختلافهای فرقه ای را در میان جهان مسلمان تشدید می کند و هدف کرملین را برای به دست آوردن قدرت نفوذ با منطبق کردن آن با فعالیتهای ایران آشکار می سازد.

برای سالهاست که رژیم ولادمیر پوتین رئیس جمهور روسیه تلاش داشته است تا پس از سقوط اتحاد جماهیر شوری و فدراسیون روسیه پس از منزوی شدن بین المللی آن به مرتبط ماندن در خاورمیانه، افغانستان، آسیای مرکزی و فراتر از آن ادامه دهد.

تحولات اخیر نشان می دهد که کرملین تصمیم گرفته است تا از افغانستان گرفته تا سوریه و از یمن تا عراق از ایران پشتیبانی کند و حمایت روسیه از سیاست تفرقه اندازی و توسعه طلبانه ایران آشکار است.

اما این روابط رو به رشد به عواقب ویرانگری برای ساکنان آن مناطق منجر شده است.

روسیه و ایران با بهره وری از قدرت نظامی روسیه و کرسی دائمی آن در شورای امنیت سازمان ملل متحد، ائتلافی را تشکیل دادند که به بهای جان هزاران تن و آوارگی میلیونها تن انجامیده و تنشهای فرقه گرایانه را در مناطقی که از قبل شکننده و درحال انفجار بود تشدید کرده است.

حمایت از «هلال شیعه»

شراکت روسیه و ایران به شکل عمده با هدف مشترک برای تقویت بشار الاسد رئیس جمهور سوریه آغاز شد که به همراه پدرش حافظ قبل ازاو، از دراز مدت با تهران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران (آی آر جی سی) رابطه داشته است.

ایران سوریه را به عنوان یک عامل اصلی در تحکیم نفوذ درسراسر منطقه به اصطلاح «هلال شیعه» می داند حلقه ای از کشورها که اکثریت شیعه داشته و یا شمار قابل توجهی ازجمعیت شیعه دارند که از ایران تا لبنان امتداد می یابد.

به شکل خاص سوریه به عنوان یک مجرای زمینی عمل می کند که امکان رسیدن محموله های تسلیحاتی و نفوذ ایران را به کشور همسایه، لبنان فراهم می کند، جایی که تهران از حزب الله گروه شبه نظامی-سیاسی علیه دشمن درازمدت تهران یعنی اسرائیل حمایت می کند.

روسیه به سهم خودش برای مدتهاست که سوریه را به عنوان یک مشتری برای تسلیحات نظامی خودش بها می دهد و با حسادت از دسترسی به آن از طریق بندر مدیترانه ای آن درشهر طرطوس سوریه حفاظت می کند.

موسکو با بروز جنگ داخلی در سوریه، فرصتی دید تا بدون ملاحظه تسلیحات نظامی و نمایش توانمندی ها و قدرت نفوذش را در منطقه ای با حضور سنگین ایالات متحده به رخ بکشد.

منافع مشترک برای ادامه بقای رژیم اسد منجر شد تا روسیه و ایران تسلحیات، جنگجویان و پول برای تقویت ارتش سوریه پس از تقریبا هشت سال جنگ بفرستند.

این حمایت تنها در سوریه، به مرگ تقریبا 500 هزار سوری و آوارگی میلیونها تن انجامید. اکثر این مرگ و میرها و آوارگی ها بر اکثریت سنی نازل شد، کسانی که با اسد و برنامه فرقه گرایی ایران مخالفت کرده بودند.

ازآن زمان تاکنون ائتلاف میان روسیه و ایران به سود اهداف و روایت فرقه گرایی ایران گسترش یافته است.

با انزوای فزاینده روسیه در صحنه بین المللی به دلیل دخالت در انتخابات خارجی، تسخیر کشورهای همسایه و حمایت از رژیمهای خودکامه، این کشور در پی ایجاد ائتلاف در مخمصه های بین المللی مشابه، و دراین مورد، ایران بوده است.

روسیه و ایران دیرزمانی است که از پوشش «ضد تروریسم» برای مخفی کردن مقاصد فرقه گرایانه و توسعه طلبانه خودشان استفاده کرده اند.

این دو کشوراغلب مخالفان سوریه ، شهروندانی که برای آزادی از دیکتاتوری که مردم خودی را با گاز سمی بمباران می کند، به «دولت اسلامی»(داعش) و سایر گروه ها افراط گرا تشبیه می کنند.

به نظر می رسد که روسیه و ایران به روایت دروغین مبارزه با تروریسم و ائتلاف خودشان بیش از هر زمان دیگری متکی هستند.

روسیه از وتوی سازمان ملل متحد برای دفاع از برنامه های ایرانی ها استفاده می کند

روسیه علاوه بر همکاری نظامی و ضد اطلاعاتی با ایران، به طور مکرر از قدرت وتوی خودش برای جلوگیری از قطعنامه های انتقادی شورای امنیت سازمان ملل متحد از ایران و کشورهای متحد آن استفاده کرده است.

علاوه بر دوازده وتویی که شوری برای حفاظت از رژیم سوریه استفاده کرده است، ازجمله درروز 10 آوریل زمانی که روسیه قطعنامه ای را برای محکوم کردن کاربردتسلیحات شیمیایی رژیم علیه غیرنظامیان استفاده کرد کرملین از ایران درمقابل مجازات به دلیل نقش آن در جنگ یمن حفاظت کرد.

روسیه درروز 26 فوریه یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را که ایران را برسر کاربرد غیرمجاز موشکهای ساخت ایران بوسیله شورشیان حوثی دریمن تحت فشارقرارمی داد بی اثر کرد.

این قطعنامه که در صورت عدم وتوی روسیه به راحتی بوسیله این شورای پانزده عضوی تصویب می شد، با هدف ازسرگیری یک تحریم نظامی سازمان ملل علیه حوثی های تحت حمایت ایران ودستور برای ایجاد یک هیئت از کارشناسان بود که دریافته بود ایران این تحریم را نقض کرده است.

به جای آن، شورای امنیت مجبور شد تا قطعنامه پیش نویس شده روسیه را تصویب کند که تحریم تسلیحاتی و مأموریت را تمدید کرد اما از درج شدن نام تسلحیات ساخت ایران دریمن اجتناب کرد.

«بازی دوگانه» در افغانستان

روسیه همچنین با ایران در افغانستان همدست شده است جایی که به شکلی عجیب از یک گروه افراط گرای سنی برای اجرای مقاصد خودشان استفاده می کنند.

شواهد زیادی وجود دارد که هردوکشور تسلیحات، پول و آموزش برای جنگجویان طالبان فراهم کی کنند که مصمم به سرنگون کردن دولت متمایل به غرب در کابل هستند.

روسیه و خروجی های رسانه ای آن درتلاش برای بی ثبات کردن دولت افغانستان و گسترش خبرهای دروغین درسراسر افغانستان به شعله ور کردن تنشهای فرقه ای و نژادی درآنجا دیده شده اند.

محمد رضا بهرامی سفیر ایران درافغانستان پس از سالها انکار در دسامبر 2016 پذیرفت که ایران با طالبان ارتباط دارد.

این پذیرش به بازی دوگانه و خیانت بار ایران اشاره دارد: ایران پول، تسلحیات و سرباز به سوریه می فرستد و درحال که مدعی است با «تروریسم وهابی» می جنگند، اما درعین حال به طالبان درافغانستان یاری می رساند، جنبشی که درنگرش مخالف آن است.

براساس گزارش های خبری مسئولان افغان از سال 2007 اشاره کرده بودند که کاروانهای حاوی تسلیحات برای طالبان از مقصد ایران از مرز افغانستان می گذرند.

به تازگی به شکل فزاینده یافت شده است که جنگجویان طالبان از تسلیحات ساخت روسیه و ایران استفاده می کنند.

اگرچه روسیه مدعی است که از شورشیان طالبان درافغانستان برای جنگ با داعش حمایت می کند، اما مسئولان افغان می گویند که کرملین امنیت افغانستان و تلاشهای ضد تروریسم را تضعیف می کند.