بخش اصلی اردوگاه ویژه آوارگان عین العیسی، شهری در شمال سوریه مملو از جمعیت است اما مردم غیرنظامی که از «دولت اسلامی» (داعش) فرار می کنند هنوز به این اردوگاه می آیند.

شرایط این اردوگاه بسیار نابسامان است و چادرهای خاک گرفته با شدت باد این طرف و آن طرف می روند و ساکنان این چادرها را شن و ماسه سفید فرا می گیرد.

ماه ها است که مردم غیرنظامی به این اردوگاه کوچ می کنند اما از زمانی که عملیات «دولت اسلامی» (داعش) علیه داعش شدت گرفته است، سرعت ورود مردم خیلی بیشتر شده است.

ائتلاف کرد و عرب به سمت شهر الرقه پیشروی می کند. الرقه تنها سنگر باقیمانده در کنترل داعش در سوریه محسوب می شود.

افرادی که به تازگی وارد اردوگاه مرکزی شده اند مجبورند تا از مرزهای تعیین شده ای که چادر زده شده است دورتر بروند و چادرها حتی تا نزدیکی جاده نزدیک به منطقه نیز رسیده اند.

جلال العیاف، مدیر اردوگاه به خبرگزاری فرانسه گفت: «در حال حاضر بیش از 20,000 نفر در اردوگاه اقامت دارند و ساعت به ساعت تعداد مردم بیشتر می شود.»

او افزود: «از 6 ماه پیش و از زمانی که جنگ (آزادسازی) الرقه شروع شده است، بیش از 100,000 نفر به اردوگاه آمده اند و در حال حاضر بعضی از آن ها به روستاهای خود بازگشته اند و تعداد دیگری هم در منزل فامیل و اقوام خود در مناطق دیگر اقامت گزیده اند.»

او مصرانه از گروه های بین المللی امدادی خواسته است تا «ارائه کمک به مردم آواره ای را افزایش دهند که تعداد آن ها از ظرفیت شورای محلی شهر فراتر رفته است».

صدها مرد و زن دور کامیونی جمع شده اند که سهمیه غذایی توزیع می کند و یکی از خانم ها جعبه حاوی اقلام اهدایی «برنامه جهانی غذا» را روی سرش جمل می کند.

دور از ترس و وحشت جنگ

در نقاط دیگر نیز خانم ها دور یک تانکر آب سرخ جمع شده اند تا لباس بشورند و دو پسر جوان هم برای حمل یک بانکه آب با هم تلوتلو می خورند.

بچه ها در اردوگاه ازدحام کرده اند و بین آن ها یک کودک نوپایی هست که در شن و ماسه ها نشسته است و یک تکه پلاستیک را می جود و ظاهراً به شن و ماسه سفیدی که شلوارهای قرمزش را پوشانده است، توجهی ندارد.

دو پسر دیگر هم در نزدیکی او روی یک تاب موقتی بازی می کنند و حلقه طناب زردی تاب می خورند که به یک میله فلزی بسته شده است.

یک خانواده در یک چادر سعیک کودک گریانی لای پتویی پیچیده شده است و در یک ننوی آهنی تاب می خورد را با پستونک ساکت کنند.

با وجود همه این سختی ها، اردوگاه جای امنی است و از همه ترس و وحشتی دور است که مردم بنا به گفته خود تحت حاکمیت و کنترل داعش و در طی مسیر فرار متحمل شدند.

ابواحمد 47 ساله به تازگی از منطقه «مزارع الرشید» واقع در شمال شهر الرقه فرار کرده است. احمد سفر خود را دلخراش و دهشتناک خواند.

وی گفت: «آن ها (عناصر داعش) به سمت خودروی ما آتش گشودند و زمانی که در حال فرار بودیم، چادرهای ما را به آتش کشیدند».

او به خبرگزاری فرانسه گفت: «آن ها پیش از تقب نشینی پل ها و مناطق دیگر را مین گذاری کرده بودند».

خالد، یکی از ساکنان الصباحیه در الرقه دو روز پیش از او به اردوگاه آمده بود و بسیار خسته و درمانده به نظر می رسید.

وی گفت: «ما باورمان نمی شد به اردوگاه رسیده ایم».

او افزود: «داعش مردم را از کوچ به این اردوگاه بازمی دارد و برای ممانعت از فرار مردم، خودروهای آن ها را تخریب می کند».

«تلاش برای یافتن امنیت»

خالد گفت: «آن ها چند روز پیش چند نفر که سعی کرده بودند فرار کنند را اعدام کردند».

تلال، یکی از ساکنان الرقه گفت که ستیزه جویان داعش مردمی را که با چادر تردد می کنند را زیرنظر می گیرد چون تصور می کند این چادرها را در مسیر فرار برپا می کنند.

این مرد 36 ساله گفت: «شرایط خیلی اسفناک و بد است».

«همه مردم شهر در پی یافتن امنیت هستند.»

رزمنده های «نیروهای دموکراتیک سوریه» از سمت شمال و شرق فقط چند کیلومتر با الرقه فاصله دارند اما هنوز در تلاش هستند تا (داعش) را از غرب و جنوب محاصره کنند.

آن ها اعلام کرده اند احتمال دارد حمله نهایی ماه آینده شروع شود و ایالات متحده متعهد شده است تا پیش از شروع عملیات پشتیبانی خود از این نیروها را تقویت کند.

حمزه الحسین، یک ساکنان محله الدرایه الرقه گفت ستیزه جویان داعش خود را برای یک نبرد جدی آماده کرده اند.

وی گفت: «آن ها منطقه را مین گذاری کرده اند و دور تا دور شهر را با چارچوب های چوبی که با خود از سوریه آورده اند، محصور کرده اند.

این اسکلت های چوبی را روی کوچه و خیابان های شهر مستقر کرده و روی آن ها را با پارچه پوشاند اند تا هواپیماهای نیروهای ائتلاف نتوانند چیزی ببینند.

او افزود: «آن ها حتی با خاک و سنگ ریزه و سیمان خیابان ها را مسدود کرده اند».

او گفت برادرزاده اش به هنگام فرار از شهر بر اثر انفجار مین جان باخت.

«ما او را با خود آوریم و همین جا به خاک سپردیم».

خالد گفت داعش به هیچ وجه از حمایت و پشتیبانی مردم محلی برخوردار نیست و ساکنان شهر چشم انتظار آزادی شهر هستند.

وی گفت: «هیچ کس دیگر توان تحمل آن ها را ندارد».

«همه در پی یافتن راهی هستند تا از آن ها خلاصی پیدا کنند».