یک گزارش جدید نشان داده است که کودکان سوری با یک بحران بهداشت روانی رو به رشد بخاطر جنگ مداوم مواجه هستند و کارشناسان هشدار داده اند شاید خنثی کردن اثرات روانی این تعارض غیر ممکن باشد.
گزارش «زخمهای نامرئی» سازمان نجات کودکان که در 6 مارس منتشر شده است بر اساس تحقیقی است که شامل مصاحبه با 450 کودک سوریه ای در هفت استان می باشد.
بر اساس این گزارش، 78 درصد از کودکان سوریه ای احساس حزن و غم شدید در برخی اوقات یا تمامی اوقات می کنند و تقریبا اکثر بزرگسالان می گویند کودکان بخاطر ادامه جنگ بیشتر عصبی یا بیمناک شده اند.
بر اساس این گزارش، «نیمی از کودکانی که با آنان مصاحبه شده است در مدرسه یا هنگام بازی در خارج از خانه احساس امنیت نمی کنند.»
فشار روانی دائم بر کودکان خود را در شب ادراری، ادرار کردن در ملع عام، اختلالات گفتاری و عدم توانایی صحبت کردن و اعتیاد به مواد مخدر نشان داده است.»
بعلاوه، گروههای تخصصی و متخصصان هم افزایش خود آزاری و تلاش برای خود کشی در میان کودکان تا سن 12 سالگی را هم گزارش کرده اند.
ایناس الجمل روانشناس کودکان که در دانشگاه عین الشمس مصر تدریس می کند به دیارنا گفت یافته های این گزارش «بخاطر رنجی که کودکان سوری در کل سالهای گذشته متحمل شده اند قابل پیش بینی بوده است.»
وی گفت یافته های این گزارش هم برای حال و هم برای آینده «فاجعه آمیز» می باشد و خاطر نشان کرد ضربه روانی به سادگی یا به سرعت مداوا نمی شود.
وی گفت زخمها در صورتی که کودکان بدور از محیط دردآور درمان شوند ممکن است کاهش یافته یا درد آنان کمتر شود اما باز هم باعث ایجاد رفتارهای نابهنجار، تمایل به سمت خشونت، وضعیت استرس دائم یا اعتیاد به مواد مخدر خواهد شد.
وی گفت رشد عقلانی هم ممکن است تحت تاثیر قرار داده شود و تاثیر فیزیکی این ضربه ممکن است شامل میگرن یا حتی منجر به بیماری قلبی شود.
الجمل گفت همانطور که در گزارش آمده است با پایان محاصره ها، قانع کردن همه جناحها برای مستثنی کردن مدارس و بیمارستانها از خشونت و جنگ و اجازه به سازمانهای کمک رسانی برای انجام کارشان بدون ایجاد مانع هنوز فرصت برای جلوگیری از بروز فاجعه باقی مانده است.
ترس کودکان
محمد شاکر فعال رسانه ای که اهل حرستا در منطقه غوطه در شرق دمشق می باشد به دیارنا گفت او به صورت داوطلبانه در شبکه حراس (حافظین کودکی) با کودکان کار کرده است.
وی گفت هدف اصلی این شبکه دور کردن کودکان منطقه از جوی که در آن زندگی می کنند با مشغول کردن آنان در فعالیتهای تفریحی و تربیتی می باشد.
وی گفت: «اکثر کودکان در ابتدا واکنش نشان نمی دهند و برخی از آنان عقیده دارند آنها بزرگتر از آن هستند که در این فعالیتها شرکت کنند و خود را بزرگسالانی می بینند که سن آنان مناسب انجام این کارها نمی باشد.»
وی گفت: «اکثر کودکان به طور دائم ترسانده شده اند و صدای هر گونه تیراندازی یا گلوله توپ هر چقدر هم که دور باشد، به طور جدی حواس آنان را پرت می کند. برخی از آنان حتی سعی می کنند از ترس حمله هوایی، پناه بگیرند.»
شاکر گفت گفتگوی کودکان اکثر در مورد جنگ و آخرین اخبار جنگ که آنان از بزرگسالان شنیده اند می باشد.
وی گفت گروههای مسلح در شرق غوطه «از وضعیت روحی کودکان برای جذب آنان سؤ استفاده کرده و در برابر هر گونه تلاشی برای درمان شرایطی که کودکان از آن رنج می برند، مقاومت می کنند.»
وی افزود این گروهها «در حقیقت عملیات شبکه حراس را متوقف کرده اند.»
ضربه روانی
محمود عبدالنور یکی از کارکنان بازنشسته دولت از سراقب استان ادلب به دیارنا گفت او کاملا به اثرات جدی روانی جنگ بر دو پسرش که اکنون 14 و 8 ساله می باشد.
وی گفت: «وضعیت پسر بزرگم کاملا جدی است چون او از همه وقایعی که از زمان بروز جنگ در سوریه رخ داده است آگاه است.»
وی گفت پسر کوچکترش در وضعیت بهتری قرار دارد چون او کوچکتر از آن است که همه چیزهایی که در اطراف رخ می دهد را درک کند.
عبدالنور گفت او همسرش طرحی را اجرا کرده اند که شامل «یک برنامه زمانی مطالعه است و تحت هیچ شرایطی در آن وقفه ایجاد نمی شود.»
آنها فرزندان خود را در فعالیتهای فکری کودکانها بسیاری مشغول می کنند و وضعیت موجود را به صورتی « که درک آن برای آنان ساده بوده یا بدون اینکه ترس در دل آنان ایجاد کند» با آنان در میان می گذارند.
وی گفت: «کودکانی که با مشکلات [بزرگتر] مواجه اند کسانی هستند که کمکی از والدین خود دریافت نکرده اند» و افزود این کودکان در معرض یک فاجعه واقعی قرار دارند.
عبدالنور ابراز امیدواری کرد که جنگ سوریه به زودی پایان یابد «تا بحرانی که کودکان سوریه ای با آن مواجه هستند به پایان رسد.»