جیهان شیخ احمد، سوری تبار و فرمانده «نیروهای دموکراتیک سوریه» و سخنگوی «عملیات خشم فرات» است. خانم احمد یکی از سرشناس ترین و بلندپایه ترین بانوانی است که با «دولت اسلامی عراق و شام» (داعش) مبارزه می کند.

وی متولد الرقه است و در دوران کودکی با خواندن کتاب بیوگرافی زنان بزرگ، از زندگی آن ها الهام می گرفت. او پیش از این فعال حقوق بشر و هنرمند بود و هم اکنون به فرمانده جنگ جبهه های مبارزه با داعش بدل شده و تصمیم گرفته است تا مسئولیت خود را در این زمینه ایفا کند.

او همزمان با وقوع جنگ در عراق جزء اولین بانوانی بود که به «واحدهای محافظت از خلق کرد» پیوست و در آوریل سال 2013 یکی از بنیانگزاران «واحدهای محافظت زنان» بود.

«واحدهای محافظت زنان» اولین ارتش در خاورمیانه محسوب می شود که همه اعضای آن خانم هستند. این واحدها یکی از اجزای تشکیل دهنده «نیروهای دموکراتیک سوریه» بود که در اکتبر سال 2015 شکل گرفت.

خانم احمد هم اکنون فرماندهی ارتشی از بانوان را به عهده دارد که در خطوط مقدم جبهه های جنگ مبارزه می کنند. وی در مصاحبه اختصاصی با المشارق در مورد جدیدترین تحولات میدان جنگ برای آزادسازی الرقه و نقش بانوان در این جنگ گفتگو کرد.

المشارق: در مورد خودتان صحبت کنید.

احمد: من در الرقه متولد و در همین شهر بزرگ شدم، شهری که هرجا که می روم همچون سایه ای مرا دنبال می کند.

خانواده ام در خیابان ابراهیم هنانو در غرب ایستگه قطار زندگی می کردند. ما تنها خانواده کرد منطقه محسوب می شدیم و من بین جمعیتی با تنوع قومی مختلف عرب بزرگ شدم که پیشینه فرهنگی مرا غنی کردند.

من در دانشگاه در رشته هنرهای زیبا تحصیل کردم و سال های طولانی در مدارس شهر تدریسم می کردم.

کودکی شادی داشتم و بیشتر آن به خواندن کتاب هایی تاریخ بزرگان، به ویژه زنان بزرگ سپری شد. زندگی آن ها بر من تاثیر مثبتی داشت و من تصمیم گرفتم یک روز هم برای همه زنان افتخارآمیز باشم. کتاب خواندن در اوان دوران کودکی به آگاهی من کمک کرد.

المشارق: چه عاملی باعث شد که در جنگ و در تاسیس «واحدهای محافظت زنان» و بعداً در «نیروهای دموکراتیک سوریه» شرکت کنید؟

احمد: خود انقلاب و عملیات سرکوبی داعش علیه زنان و مردم.

من اوایل سال 2011 به واحدهای محافظت زنان پیوستم و در جبهه های جنگ روج اوا در جنگ علیه داعش و «جبهه النصره» شرکت کردم و اواخر سال 2012 در جنگ آزادسازی شهر سریه کانیه (راس العین) به شدت مجروح شدم.

برای درمان به الرقه رفتم و زمانی که «ارتش آزاد سوریه» وارد منطقه الجزیره و راس العین شد، الرقه را ترک کردم.

به همراه گروهی از بانوان رزمنده ضرورت تاسیس «واحد محافظت زنان» برای از میان برداشتن بی عدالتی و ستمی که داعش بر زنان روا می دارد را حس کردیم تا به آن ها اعتماد به نفس بدهیم و آن ها را با توانمندی هایشان آشنا کنیم.

ما 2 آوریل سال 2013 کنفرانسی برگزار کردیم و تصمیم های مهمی اخذ کردیم و تاسیس واحد محافظت زنان و توسعه توانمندی های بانوان از جمله این تصمیم ها بود تا زنان هم فعال و به شرکایی بدل شوند که در امر مبارزه پیشگام باشند.

خواست ما این بود که زنان اعتماد به نقش داشته باشند و با شخصیت و تاریخ خود آشنا بشوند.

آنچه که هم اکنون در سوریه و الرقه، شهر مادری ما و خاطرات دوران کودکی ما به وقوع می پیوندد، از جمله عواملی هستند که برای همه فعالیت های امروز من انگیزه ایجاد کرده اند.

المشارق: مشارکت شما در مقام فرمانده چه دستاوردی برای شما داشته است؟

احمد: همه جنگ هایی که تا به امروز در آن ها شرکت کرده ایم تجربه بسیار قوی از جنگ به من داده اند. مشارکت در جنگ به من اتکای به نفس بسیار و به اعتماد به زنان کرد و زنان سوری تبار عطا کرده است.

این تجربیات همچنین اعتقاد من به همزیستی مسالمت آمیز همه اجزای جمعیت کشور را تعمیق کرده است، امری که من از نزدیک شخصاً تجربه کردم.

المشارق: چه امری برای شرکت شما در جنگ آزادسازی الرقه انگیزه ایجاد می کند؟

احمد: زمانی که نیروهای «ارتش آزاد سوریه» وارد الرقه شدم، در شهر بودم و درد و رنج مردم را به چشم دیدم. من شهر را ترک کردم اما خانواده ام هنوز در الرقه بودند و دو سال تحت حاکمیت داعش روزگار گذراندند. (...) خانواده ام اعمال دهشتناک و بی رحمانه داعش را به چشم دیدند و شاهد قتل عام و شلاق زدن مردم بیگناه بودند.

خانواده ام بعد از فرار از الرقه و کوچ به کوبانی که آزاد شده بود، اتفاق هایی را که در الرقه افتاده بودم برایم تعریف کردند و این روایت ها برای من خیلی تکان دهنده بودند.

برادرزاده ام برای من تعریف کرد که چطور داعش مردم را گردن می زد و خواهرم برایم روایت کرد که عناصر داعش کودکان را جمع می کردند و برای تنبیه و مجازات آن ها، وادارشان می کرد تا مراسم گرد زدن مردم را تماشا کنند تا فرهنگ وحشت و ارعاب و قتل را در دل و جانشان حک کنند.

من زمانی که این حکایت ها و این واقعیت ها را شنیدم و دریافتم که چطور زنان تحت حاکمیت داعش در معرض تهدید قرار دارند، برای من به انگیزه مدامی بدل شد تا به استقبال شرکت در جنگ های آتی بشتابم. این وظیفه انسانی و ملی من است که در خط مقدم جنگ آزادسازی الرقه شرکت کنم چون شهر من است، سرزمینی که من خوب می شناسم.

ما در مقام اعضای «واحدهای محافظت زنان» و «نیروهای دموکراتیک سوریه»، هر کجا که هستیم و یا شهروند هر شهر و منطقه دیگری که باشیم، مسئولیت داریم تا شهر الرقه را آزاد کنیم و بی عدالتی و ستمی را که به (ساکنان آن) تحمیل کرده است.

المشارق: آمادگی خود برای این کارزار را چطور تشریح می کنید؟

احمد: من لحظه های تاریخی را پشت سرمی گذارم و غیرت و تعصب مرا به جلو سوق می دهد چون نخواهم پذیرفت که شهر من پایتخت توطئه های مخرب و غیراخلاقی داعش باشد. من چشم انتظار روزی هستم که الرقه آزاد شود چون شهر روزگار کودکی من و شهر همزیستی و صلح و آرامش است.

آنچه که امروز در این شهر به وقوع می پیوندد، بسیار دردناک است و ما انتقام زنان و مردم شهر را خواهیم گرفت. من با روحیه بسیار علی، عزم راسخ و اشتیاق فراوان خود را برای این جنگ آماده کرده ام و کلام از بیان احساسات من قاصر است.

من از این که می توانم در جنگ شرکت کنم، احساس غرور و افتخار می کنم و مردم الرقه، زنان و مردان به من افتخار می کنند.

من به تازگی خانمی را دیدم که چند وقت پیش از الرقه فرار کرده بود و به من گفت که هر وقت که مرا می بیند به زن بودن خود افتخار می کند.

چنین حرف هایی برای من خیلی ارزش دارند و برای حضور بیشتر در جنگ به من انگیزه می دهند تا برای زنان، تاریخ آن ها و برای کشورم، مردمم و سرزمینم مبارزه کنم.

در جنگ آزادسازی الرقه از تجربیات سال های گذشته ام در عرصه نظامی، عقیدتی، سیاسی و فرهنگی بهره خواهم جست.

ما و «نیروهای دموکراتیک سوریه» با پشتیبانی بین المللی خود را برای جنگ تاریخی آماده می کنیم که در مقام بانوان نقش راهبردی در آن ایفا خواهیم کرد.

المشارق: در کارزار «خشم فرات» چه تعداد از بانوان رزمنده و در چه ظرفیت و توانمندی هایی شرکت خواهند داشت؟

احمد: هر بار که روستا و یا منطقه جدیدی از کنترل داعش آزاد می شود، تعداد رزمنده ها بیشتر می شوند.

در حال حاضر 10,000 خانم در کارزار شرکت دارند و تعداد مشابهی هم در حال تکمیل دوره آموزش استفاده از انواع سلاح هستند.

هزاران تن از بانوان بالغ که تحت حاکمیت داعش در معرض ظلم و ستم قرار گرفتند در طی سه مرحله به کارزار ما پیوسته اند و هم اکنون سلاح حمل می کنند.

آن ها مشتاقانه چشم انتظار روزی هستند که در عملیات جنگی شرکت کنند. زنان جوانی که به تازگی آزاد شده اند لحظه آزادی به ما گفتند که هدف آن ها این است که زنان دیگر را آزاد کنند.

اعضای جدید برای استفاده از سلاح و نیز از نظر عقیدتی آموزش می بینند تا بتوانند فعالانه شرکت داشته باشند و روحیه رهبری در آن ها پرورش داده شود.

المشارق: در حال حاضر برای جنگ آزادسازی الرقه چه تحولات جدیدی در حال وقوع هستند؟

احمد: ما تا امروز سه مرحله از کارزار را تکمیل کرده ایم. ما بخش های شمالی، غربی و شرقی حومه الرقه را آزاد کرده ایم و خطوط تدارکاتی داعش بین دیرالزور و الرقه را قطع کرده ایم تا بتوانیم شهر را از سه سمت محاصره کنیم.

به خاطر داشته باشید که رشته کوه ها و جغرافیای طبیعی منطقه سخت است و مناطق بسیار گسترده و وسیعی را تحت پوشش قرار می دهد.

ما همچنین مسیر راهبردی را قطع کردیم که (الرقه را) به شهر موصل مرتبط می کند.

همرزمان ما در حال حاضر عملیات را در دو محور اجرا می کند، محور اول ابو خشاب است که عملیات پاکسازی روستاهایی را انجام می دهند که در راستای رود فرات در مناطق روستایی حومه الرقه واقع شده اند و درگیری های شدید در شهر الکرامه که داعش در آن مستقر شده است، ادامه دارند.

ما همچنین در تلاش هستیم تا گوشه چهارم شهر الرقه را مسدود کنیم تا در نهایت این بخش شهر نیز آزاد شود.

المشارق: بر بنیان نمادی که شما امروز به زنان سوریه ارائه می کنید، پیام شما به بانوان کشورتان چیست؟

احمد: من به آن ها می گویم به فلسفه حیات آزادانه افتخار کنند و به اکتشاف وجود خود بپردازند و توانمندی ها و ویژگی ها و کیفیت خود را دریابند.

من از زنان سوری تبار همه نقاط جهان می خواهیم تا برای شکل دادن انقلاب، به این رستاخیر بپیوندند.

ما می خواهیم آن ها رهبران و شرکای تولد سوریه آزادی باشند که همه اقشار جامعه در آن حضور و نمایندگی خواهند داشت.

به آن ها می گویم که آن ها هستند که عامل تولد و پیدایش زندگی و تجسم آن هستند و باید با اراده آزاد و هویت فردی شان به انقلاب بپیوندند. آن ها کسانی هستند که انقلاب و تاریخ را می سازند و تاریخ جدید (کشور) را رقم خواهند زد.