اگرچه داعش اکنون فقط بخش کوچکی از قلمرویی را که زمانی در سوریه تحت کنترل داشت اشغال کرده است اما خانواده های بیشماری هنوز از آثار منفی تاخت و تاز این گروه رنج می برند.

محمد حسو یکی از کارکنان امدادرسانی در شمال سوریه گفت زمانی که این گروه برای نخستین بار کنترل نوارهای زیادی از سوریه را بویژه در استانهای الرقه و دیرالزور دردست گرفت، بسیاری از ساکنان مجبوربه گریز شدند.

او به دیارنا گفت که داعش پس از آن که مجبور به خروج از مناطقی شد که زمانی تحت کنترل آن بود مسیری از ویرانی برجای گذاشت که مانع بازگشت بسیاری از آواره شدگان داخلی (آی دی پی ها) شده است.

او گفت که شهر الرقه به یک میدان مین تبدیل شده است و اشاره کرد که بیشتر محله ها از بمبهای دست ساز (آی ای دی) نصب شده پیش از گریز این گروه پرشده است.

حسو گفت که این کار بازگشت ساکنان شهر را آهسته کرده است که هنوز اکثر آنها ساکن اردوگاه های آوارگان هستند.

او گفت: «آوار ساختمانهای ویران شده در جنگ علیه این گروه هم نیازمند جمع آوری است و همینطور جنازه ها که بسیاری از آنها هنوز در زیر آوار مانده است.»

او گفت که سایر بخشهای الرقه، دیر الزور و الحسکه با موارد مشابهی رو به رو است.

داعش محدوده باریکی را در امتداد رود فرات در نزدیکی البو کمال و بعضی از مناطق کوچک را در بیابان شرقی سوریه درمرز با عراق دردست دارد اما به شکل فزاینده در آن منطقه تحت حمله قرار دارد.

رنج آواره شدگان داخلی ادامه دارد

میاده عبود سلمان اهل المیادین که در ارودگاه آواره شدگان السد زندگی می کند به دیارنا گفت که پس ازآن که شهر به دستان داعش افتاد، شوهرش از نگرانی برسر امنیت دو دخترشان که 15 و 16 ساله بودند برای گریز از شهر اصرارکرد.

او گفت: «به خوبی می دانستیم که دختران گنج پربهایی برای شبه نظامیان این گروه هستند و [بسیاری] به اجبار با شبه نظامیان ازدواج کردند.»

او گفت که اگر این اتفاق روی می داد یک «سرنوشت تیره» در انتظار دخترانش بود.

سلمان گفت که خانواده اش نتوانست هیچ کدام از متعلقات شخصی را پیش از گریز بفروشد زیرا این کار قصد آنان را برای گریز آشکار می کرد.

ازاد دودیکی یکی از مسئولان هلال احمر کُردی در عفرین گفت که سوری ها درحالی که درارودگاه ها درانتظار بازگشت به خانه هایشان هستند از «نبود کمک رنج می برند.»

او به دیارنا گفت: «اکثر سازمانهای بشردوستانه به دلیل نگرانی از امنیت جانی کارکنانشان از تأمین کمک خودداری کرده اند و ساکنان ارودگاه ها از نبود خدمات درمانی در رنج هستند.»

او گفت که بچه ها، سالمندان و بیماران دائمی درخطر بیشتری هستند و اشاره کرد که علاوه بر نگرانی های بهداشتی «کمبود آب و دشواری های مالی هم وجود دارد».

دودیکی گفت: «اکثر ساکنان مناطق تصرف شده بوسیله داعش در زمینه کشاورزی و دامداری کار می کنند و چند تن مشاغل دولتی دارند» و اشاره کرد که همه آنها منبع اصلی درآمد خودشان را پس از گریز از این گروه از دست داده اند.