اخبار عراق
Topic/Entertainment_Culture/sectionlead

هنرمند عراقی مخفیانه وحشیگری داعش را وقایع نگاری کرده است

خبرگزاری فرانسه

مصطفی الطایی، نقاش آماتور عراقی، شب ها مخفیانه کار می کرده و از قلم موها و مدادهایش برای ثبت خشونتی که روزها تحت حکومت وحشیانه «دولت اسلامی» شاهد بوده استفاده کرده است. 240 نقاشی و طراحی مصطفی الطایی نمایشگاهی از وحشت است. [سیمون والمری/خبرگزاری فرانسه]

مصطفی الطایی، نقاش آماتور عراقی، شب ها مخفیانه کار می کرده و از قلم موها و مدادهایش برای ثبت خشونتی که روزها تحت حکومت وحشیانه «دولت اسلامی» شاهد بوده استفاده کرده است. 240 نقاشی و طراحی مصطفی الطایی نمایشگاهی از وحشت است. [سیمون والمری/خبرگزاری فرانسه]

مصطفی الطایی شب ها مخفیانه کار می کرده و از قلم موها و مدادهایش برای ثبت خشونتی که روزها تحت حکومت وحشیانه داعش شاهد آن بوده، استفاده کرده است.

جسد خون آلود یک مرد آویزان از پا، دیگری که در دریایی از خون دراز کشیده و سر بریده اش روی کمرش است، زنی با صورت سوخته با اسید -- این ها فقط تعدادی از صحنه هایی است که طایی به تصویر کشیده است.

این 240 نقاشی و طراحی -- که طایی در دورانی که داعش زادگاهش حمام العلیل در جنوب موصل را، از سال 2014 تا بازپس گیری آن توسط نیروهای عراقی در سال 2016، تصرف کرده بود کشیده -- نمایشگاهی از وحشت است.

او گفت: «داعش دشمن هنر است، دشمن زندگی است، برای همین به خودم گفتم هروقت جنایات آنها یا کارهایشان را ببینم آن را حکایت می کنم.»

این مرد 58 ساله که تعمیرکار فر و سماور است و از کودکی به طراحی «معتاد» بوده، گفت : «هیچ خبرنگاری نبود و به عکاس ها هم اجازه ورود نمی دادند، برای همین تصاویر در ذهنم را ثبت می کردم و شب ها در خانه آنها را نقاشی می کردم.»

طایی در حالی که در اتاق نشیمنش پایش را روی پایش انداخته و تخته طراحیش را بغل گرفته گفت: «ارتش با سلاح علیه داعش می جنگد. من با قلم موهایم، با رنگ هایم، با طرح هایم، با نقاشی هایم.»

در زمانی که هنر توسط جهادی ها ممنوع بود -- چون تصویر کردن انسان ها را مغایر با اسلام می دانستند -- و لوازم طراحی پیدا نمی شد، طایی برای «مقاومت» از ذخیره رنگ و کاغذ و مدادهایش استفاده می کرد.

کارها ساده و رنگارنگ هستند و هرکدام داستانی دارد.

او در حالی که به پرتره یک دختر گریان اشاره کرد، گفت: «این یک کودک مسیحی است.»

طایی گفت: «وقتی او (آن دختر) 12 سالش بود گرفته بودندش. با یکی از آنها ازدواج کرده بود و بعد او را به کس دیگری داده بود و آن یکی هم با او ازدواج کرده بود.» این موضوع «چهار یا پنج» بار اتفاق افتاده بود.

«این اعتیاد من است»

«وقتی در بیمارستان بودم او را دیدم. او گریه می کرد. او روی صورتش کبودی و بر روی دست ها و بدنش زخم هایی داشت. یک برگه از پرونده پزشکیم را برداشتم و روی آن طراحی کردم.»

یک طرح دیگر مردی را نشان می دهد که با دست ها و چشمان بسته به یک تیر بسته شده بود.

طایی گفت که این مرد پس از شلیک به سمت جهادی ها دستگیر شده بود.

«او را به یک تیر برق بستند و پس از آن که شکنجه اش کردند، او را کشتند.»

طایی آثارش را در خانه نگه نمی داشت و آنها را به یک دوست داده بود که او هم آنها را پشت صندلی اتومبیلش مخفی کرده بود.

اما او بر این باور است که او را به داعش گزارش داده بودند، خصوصا وقتی روزها سر کار طراحی می کرده است.

وی گفت که داعش «بارها به خانه ام آمد، هیچ چیز پیدا نکردند.»

یک بار پلیس شریعت آمد: «به من گفتند نقاشی ها و خطاطی هایم را می خواهند. آنها من را به بیابان بردند.»

جهادی ها او را شلاق زدند و با طناب به اتومبیل بستند و پشت سرشان کشیدند.

وی اظهار داشت: «با صدای بلند قرآن می خواندم... بعد دست ها و پاهایم را بستند، من را بازگرداندند و جلوی خانه ام انداختند. صبح روز بعد پیدایم کردند.»

طایی گفت که مجموعا 45 روز به خاطر آثارش زندانی و دو بار هم به شلاق محکوم شده است.

اما هر بار، این پدربزرگ که هفت نوه دارد، به طراحی کردن ادامه داده است.

طایی گفت: «نمی توانم طراحی را کنار بگذارم. آرامم می کند. سیگار نمی کشم، طراحی می کنم.»

یک بار در زندان، یک باطری را از هم شکافته و از محتویاتش برای طراحی روی دیوار استفاده کرده بود. نگهبان او را مجبور کرده بود با لیسیدن آن را پاک کند.

او امروز آثارش را به عنوان شاهدی بر آنچه دیده است در جعبه هایی نگهداری می کند و «هر چه پیش روی من باشد، هرچه به نظرم زیبا باشد» را نقاشی می کند.

آیا این مقاله را می پسندید؟

0 نظر
شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها در ديارنا * به معنی فیلد ضروری است 1500 / 1500