اخبار عراق
حقوق بشر

نبرد آزادسازی حلب با جنایات جنگی تعریف شده است

نوشتۀ ولید ابوالخیر در قاهره

در این عکس غیرنظامیان حلب را تخلیه می کنند. کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد (سی اُ آی) در امور سوریه در تاریخ 1 مارس اعلام کرد که همه گروه های درگیر جنگ در سوریه مرتکب جنایات جمگی شده اند، و همچنین توافق برای تخلیه غیرنظامیان بعد از شکست جناح مخالف (دولت) به مثابه یک «جنایت جنگی جابجایی اجباری» محسوب می شود. [عکس تقدیمی از فیصل الاحمد]

در این عکس غیرنظامیان حلب را تخلیه می کنند. کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد (سی اُ آی) در امور سوریه در تاریخ 1 مارس اعلام کرد که همه گروه های درگیر جنگ در سوریه مرتکب جنایات جمگی شده اند، و همچنین توافق برای تخلیه غیرنظامیان بعد از شکست جناح مخالف (دولت) به مثابه یک «جنایت جنگی جابجایی اجباری» محسوب می شود. [عکس تقدیمی از فیصل الاحمد]

یک گزارش اخیر کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد در امور سوریه موارد متعدد و مختلف تخلف علیه غیرنظامیان طی نبرد حلب ثبت شده است. این گزارش همه طرف های درگیر در جنگ را محکوم کرده است.

بارزسان کمیسیون تحقیق موارد حملات شیمیایی و اعدام غیرنظامیان را که توسط نیروهای رژیم طی محاصره پنج ماهه شرق حلب انجام شده را ثبت و ضبط کرده اند. شرق حلب از مواضع قدرت مخالفان دولت اسد محسوب می شد.

در گزارش 1 مارس آمده است شواهد قطعی وجود دارند که ناشن م یدهند هواپیماهای جنگی سوریه از «مواد شیمیایی سمی، از جمله گاز کلر» استفاده کرده اند. این گزارش حلب را صحنه «خشونت بی امان» خوانده است.

به علاوه، این گزارش توافق برای تخلیه مردم غیرنظامی از حلب بعد از شکست جناح های مخالف را محکوم کرده و گفته است که این به مثابه یک «جنایت جنگی جابجایی اجباری» محسوب می شود.

در گزارش سازمان ملل متحد تاکید شده است که غیرنظامیان مقیم بخش شرقی (حلب) که تحت کنترل جناح های مخالف دولت قرار داشت و بخش غربی این شهر که تحت کنترل نیروهای دولتی بود «قربانیان جنایات جنگی هستند که هر دو طرف درگیر جنگ مرتکب شدند.»

گروه های اپوزیسیون مختلفی همچون جبهه النصره که هم اکنون به «جبهۀ فتح الشام» معروف است، بدون این که هدف نظامی مشخصی را مدنظر داشته باشند غیرنظامیان غرب حلب را هدف گلوله باران کورکورانه قرار داده اند.

قتل عام گسترده و کورکورانه

فیصل الاحمد، فعال رسانه ای مستقر در حلب، به دیارنا گفت: «جنگ در حلب، به ویژه در ماه های آخر، از هر جنبه ای که تصور کنید، دیوانه وار و جنون آمیز بوده است.»

او گفت که ارتش سوریه و همپیمانان آن حتی یک وجب را از گزند گلوله باران شدید و گلوله های تک تیراندازان خود در امان نگذاشته اند. در همین حال عناصر جبهۀ النصره و گروه های دیگری که با آن اعلام بیعت کرده بودند نیز هر منطقه ای که در تیررس آنها بود، اعم از غیرنظامی و نظامی، را گلوله باران کردند.

او گفت: «این اواخر همۀ مناطق نسبت به گلوله باران آسیب پذیر بودند و مردم و ستیزه جویان همگی در هر لحظه در آستانۀ مرگ قرار داشتند.»

الاحمد گفت که او و گروهی از فعالان رسانه ای دیگر و امدادگران سعی کردند با فرماندهان جبهه های جنگ در این مورد صحبت کنند، اما «هر بار واکنش آنها تند و خشن بود و ما را متهم می کردند که مأمور رژیم هستیم.»

الاحمد گفت : «[ما] هم باز هم سعی می کردیم که از آنها بخواهیم غیرنظامیان را هدف قرار ندهند، به مرگ تهدید می شدیم.»

او خاطرنشان کرد: «من تا روزی که زنده ام فضای حاکم را فراموش نخواهم کرد. به عبارت ساده، همه به هیولا بدل شده بودند.»

آوارگی دسته جمعی مردم

اوجالان شیخی، امدادگر مستقر در مرز سوریه و ترکیه، به دیارنا گفت: «تقریباً همه جمعیت ساکن شمال حلب وادار به ترک خانه و کاشانه شان شدند.»

وی گفت که مردم آن منطقه پراکنده شدند و به هر جایی که برایشان ممکن بود، از جمله عفرین، الجزیره، و استان ادلب رفتند.

آقای شیخی تاکید کرد که تعداد قابل توجهی از غیرنظامیان هم به امید این که بتوانند به سمت دیگر مرز سوریه با ترکیه، و از آنجا به اروپا بروند، به آن سمت حرکت کردند.

او افزود: «[هم اکنون] چشم انداز بازگشت برای افرادی که از حلب آواره شدند به دلایل مختلف غیرممکن است.»

وی تاکید کرد: «اول این که بیشتر خانواده ها همه دارایی شان را از دست داده اند. خانه ها و مغازه هایشان در برخی مناطق به طور کامل ویران شده اند.»

او اظهار داشت که اما در مورد آنهایی که خانه هایشان متحمل خسارات جزئی شده بودند و یا آسیب ندیده بودند، ارتش رژیم و شبه نظامیان حزب الله و تیپ های زینبیون و فاطمیون مورد حمایت ایران همه چیز را به طور کامل غارت کردند.

او افزود: «مهمترین دلیل این که آوارگان به بازگشت فکر نمی کنند این واقعیت است که آنها به حکومت اعتماد ندارند. همۀ آنها از اقدامات تلافی جویانه در صورت بازگشتشان وحشت دارند.»

او اظهار داشت: «به نظر می رسد رژیم با صدور تهدیدهای گاه و بیگاه طرحی عامدانه را جهت ایجاد فضایی از ترس و وحشت اجرا می کند تا به این ترتیب مردم را مجبور کند که [خانه هایشان] را بفروشند و به این ترتیب منطقه را به طور کامل از سکنه خالی کند و این مناطق را با مردم گروه های هم پیمان خود پر کند.»

جنایات جنگی

وائل الشریمی، پژوهشگر مرکز منطقه ای برای مطالعات راهبردی و استاد حقوق جنایی دانشگاه قاهره، گفت: «بر اساس قوانین بین المللی، آوارگی اجباری مردم توسط دولت ها یا گروه های مسلح، در صورت اثبات ارتکاب این جنایات به صورت سیستماتیک و به عمد، جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی محسوب می شود.»

وی گفت که واقعیت های موجود در حلب و شواهدی که در منطقه وجود دارد این موضوع را تایید می کند.

او به دیارنا گفت: «مواردی همچون جنگی که ماه ها ادامه داشت، حصری که به طور برابر بر غیرنظامیان و ستیزه جویان تحمیل گردید، و مشروط کردن آتش بس و آشتی به عقب نشینی اجباری همه مردم از یک منطقه خاص [...] همگی موارد نقض ماده 7 (1) اساسنامه دیوان بین المللی جنایی رم محسوب می شوند.»

آقای الشریمی گفت که در قانون بین المللی به روشنی تصریح شده است که «اخراج و یا انتقال اجباری ساکنان یک منطقه به هنگام حمله سیستماتیک و یا گسترده به هدف حمله به جمعیت غیرنظامی، جنایت علیه بشریت محسوب می شود و «اخراج اجباری و یا انتقال [جمعیت] نیز جنایت جنگی محسوب می شود.»

گاز کلرین

نورالدین الجمال، داوطلب بیمارستان میدانی حلب است که زمانی که آتش بس برقرار شد، از حلب به عفرین کوچ کرد. او گفت که شاهد استفاده نیروهای حکومتی و شبه نظامیان هم پیمان و هم رزم اسد از سلاح های ممنوعه، از جمله گاز کلرین، بود.

او به دیارنا گفت: «بخش های مختلف حلب با هلیکوپترهای نظامی با پرتاب بشکه و استفاده از ماده شیمیایی بمباران شدند.»

وی گفت: «در حمله روز 6 سپتامبر 2016 در یک مورد خاص بیش از 100 غیرنظامی علائم مسمومیتی نشان دادند که حاصل استنشاق این ماده شیمیایی بود.»

آقای الجمال اظهار داشت که پزشکان و امدادگران بخش بهداشت و درمان که تا روزهای آخر حصر در حلب مانده بودند، از استفاده گسترده و بی رویه از گاز کلرین خبر داده و خاطرنشان کرده بودند که هم نیروهای حکومت اسد و هم نیروهای شبه نظامی در حلب از این گاز استفاده کرده اند.

اجرای عدالت در حق ملت سوریه

بشیر البسام، کارشناس حقوقی اهل سوریه که هم اکنون در قاهره اقامت دارد، گفت که گزارش کمیسیون سازمان ملل متحد اساساً برای مردم سوریه تدوین شده است؛ چرا که در نهایت آنها قربانیان این جنگ ادامه دار هستند.»

او در گفتگو با دیارنا تاکید کرد که محکومیت جنایت جنگی و جایت علیه بشریتی که در حال وقوع است، گامی است به سوی مسیری که در آن «افرادی که این جنایات را مرتکب شده اند، پاسخگو باشند»؛ از جمله نیروهای حکومت سوریه و گروه های مسلح.

البسام گفت که عدالت باید به هدف سرکوب حس انتقام جویی اجرا شود؛ چون هر دو طرف «به حساب اقدامات غیرانسانی که در طی دوران جنگ اتخاذ شدند» در پی تلافی جویی هستند.

وی گفت: «با وجود آشتی ها و آتش بس هایی که برقرار شدند، این جنایات موارد جدی هستند که پیامدهای متعددی دارند و زدودن آنها از خاطره و یا فراموش کردنشان دشوار خواهد بود.»

آیا این مقاله را می پسندید؟

0 نظر
شیوه نامۀ بیان دیدگاه ها در ديارنا * به معنی فیلد ضروری است 1500 / 1500