در حالی که یک زمستان دیگر در بحبوحه جنگ فرا می رسد، ساکنین شهرستان کوهستانی قدسیا در پیرامون دمشق به دیارنا گفتند که هر چیزی را که به دستشان برسد می سوزانند تا خود را گرم نگه دارند.

آنها گفتند برخلاف توافقنامه اخیر مبنی بر عقب نشینی جناح های معارض مسلح از قدسیا و لغو محاصره از سوی رژیم، این شهرستان هنوز به دلیل تداوم جنگ از دسترسی به کمک محروم است.

روز 13 اکتبر، گروههای معارض مسلح شامل جبهه افراط گرای النصره، که اکنون به نام جبهه فتح الشام شناخته می شود از این شهرستان که تنها پنج کیلومتر با دمشق فاصله دارد،عقب نشینی کردند.

در قبال این اقدام، رژیم سوریه محاصره ای را که به مدت چهار سال به صورت متناوب علیه این شهرستان اعمال کرده بود از میان برداشت، آخرین محاصره این شهرستان از ژوئیه 2015 تاکنون برقرار بوده است.

اما ساکنین به دیارنا گفتند که آنها هنوز منتظر دریافت کمکهای سازمانهای بشردوست هستند. این سازمان ها به شدت از سوی رژیم مورد بازرسی و نظارت قرار دارند.

مسائل مربوط به تحویل کمکها

امال صالح اهل قدسیا که به خاطر حفظ جانش از نام مستعار استفاده کرد گفت که سازمان های امدادرسان فعال در منطقه باید از طریق سازمان های امدادی و نهادهای وابسته به رژیم مانند هلال احمر سوریه کار کنند.

این امدادرسان پیشین به دیارنا گفت: «امدادرسانان مدام تحت فشار و کنترل هستند و همین موجب شده که بسیاری از آنها از آمدن به این منطقه خودداری کنند، به جز سازمانهای بین المللی و سازمان ملل.»

وی گفت که این سازمان ها توانسته اند تا بسته های امدادی حاوی مواد گرمایی و غذا را به هزاران تن از ساکنان محلی برسانند و افزود که حتی با این وجود هم، اوضاع برای بسیاری هنوز تا رسیدن به حالت عادی فاصله زیادی دارد.

صالح گفت: «به دلیل نبود منبع درآمد ساکنان در آستانه پرتگاه هستند،» و اشاره کرد که بسیاری از کشاورزان هنوز نتوانسته اند به زمین هایشان دسترسی پیدا کنند.

وی افزود که بسیاری از کارکنان دولت نیز پس از جنگ مشاغل خود را از دست دادند و محاصره باعث شد آنها نتوانند به دمشق بروند و در سرکار خود حاضر شوند.

سوزاندن زباله برای گرم نگه داشتن خود

محمد صادق، آموزگار زبان عربی که خواست برای حفظ جانش از نام مستعار استفاده کند گفت که آغاز زمستان مردم را وادار کرده تا «از هر چیزی که قابل سوزاندن است برای گرم نگه داشتن خود» استفاده کنند.

او به دیارنا گفت: «این منطقه به دلیل مکان جغرافیایی و ارتفاع آن از سطح دریا که در برخی مناطق تپه ای تا 1,000 متر بالاتر از سطح دریا هم می رسد، به خاطر بدی آب و هوا شناخته شده است.»

او گفت که پیش از آنکه اوضاع به شدت رو به زوال بگذارد، همه برای مصارف گرمایی و سازگاری با سردی زمستان از نفت کوره استفاده می کردند.

وی گفت: «با این وجود، به دلیل کمبود سوخت، به ویژه نفت کوره، و افزایش قیمت آن به سطح احمقانه ای، تقریباً همه متوسل به سوزاندن چوب و انواع زباله شده اند چرا که هر چیزی که بسوزد گرما تولید می کند.»

اوضاع بهتر نشده است

سلیم یونس، 45 ساله ساکن قدسیا و کارمند پیشین اداره پست به دیارنا گفت که مدت نزدیک به دو سال بیکار بوده است.

وی گفت که کارش را از دست داد چرا که نمی توانست به دلیل اوضاع امنیتی حاکم به دمشق رفته و سر کار حاضر بشود.

وی گفت: «من باید برای دو پسر و همسرم روزی روزانه را تأمین می کردم، به همین دلیل به صورت روزمزد و کارهای تعمیراتی کار می کردم و هر کاری که درآمدی برایم داشت را انجام می دادم. با این وجود، اوضاع بازهم بدتر شد، به همین خاطرهم در برابر گرفتن غذا و پوشاک برای فرزندانم کار می کردم.»

وی گفت که حتی پس از برداشته شدن محاصره، از سر گیری خدمات رسانی و تحویل غذا و دارو به این شهرستان، هنوز اوضاع ناپایدار است و پیشرفت به کندی صورت می گیرد.

یونس گفت: «مردم قدسیا دچار مشکلات زیادی هستند و هزینه ماندن در شهر را می پردازند. در گذشته، این شهرستان در محاصره تقریبا کامل بود و هر روز گلوله باران می شد وبسیاری از ساکنین جان باختند.»

او گفت که در پی عقب نشینی جنگجویان معارض، همه فکر کردند که اوضاع به حال عادی بازمی گردد یا دستِ کم کمی بهتر می شود اما این طور نشد.

وی گفت که همه چیز «باید از طریق نهادهای دولتی و امنیتی بگذرد که موجب تاخیر بسیار در رساندن کمکهای امدادی می شود.»